Dat ouderen eenzaam kunnen zijn, is al lang bekend. Maar voor eenzaamheid onder jongeren is veel minder aandacht. Toen de vijfentwintigjarige Nadï een tweet de wereld in stuurde over haar eenzaamheid, had ze vier volgers. Niet veel later waren dat  er bijna 1500. De hashtag #eenzamejongeren ging viral en wordt inmiddels volop gebruikt. Ook de 27-jarige Mehmet Saglam uit Mijdrecht heeft een tweet geplaatst waarin hij praat over zijn eigen eenzaamheid. 

''Ik ben Mehmet,'' zei hij toen ik hem belde. ''En ja, ik ben eenzaam.'' Hij werkt bij Pathé in Amsterdam en is naar eigen zeggen een heel positief persoon. ''Mindset is alles,'' vertelt hij. Toch blijft de eenzaamheid hem achtervolgen. Veel tieners voelen met hem mee: zo’n ruim 1/3e van de jongeren voelt zich eenzaam. En dat is gevaarlijk, want eenzaamheid kan leiden tot depressies en slaapproblemen, en volgens onderzoek is het zelfs slechter voor je dan roken of alcohol. 

Middelbare school

Mehmet was al eenzaam tijdens zijn middelbare schooltijd. Hij was slechtziend en moest daardoor het vmbo-t volgen op speciaal onderwijs buiten zijn dorp. ''Vanwege de afstand was het moeilijk vrienden maken,'' vertelt hij. ''Later heb ik wel regulier onderwijs geprobeerd, maar ik heb me altijd anders gevoeld.

"Vaak hebben scholieren een vaste vriendengroep, en dan spreken ze niemand daarbuiten. Als je dan niet close met hen bent voor je gevoel, is dat ook een vorm van eenzaamheid. Je ervaart sociale isolatie, waarin je helemaal geen vrienden hebt, maar ook het gevoel dat er een connectie mist met de vrienden die je wel hebt. Verder heb ik het idee dat de mensen tegenwoordig heel erg in hun eigen wereld leven", vertelt Mehmet. En daarin heeft hij gelijk: door het wegvallen van bijvoorbeeld religie als leidraad en het feit dat individueel geluk en rijkdom langzaam steeds belangrijker zijn geworden, is de wereld steeds individueler geworden. Volgens de Volkskrant kost het tegenwoordig veel meer moeite om vrienden te maken en contacten te leggen dan vroeger. 

Wie kent mij nog?

Daarom deed Mehmet vorig jaar mee aan het programma ''Wie kent mij nog?'' Dat programma gaat over eenzaamheid en er worden portretten geschetst van mensen die daaronder lijden. Hij vertelde daar dat hij het moeilijk had. Hij was eenzaam en durfde niet meer op vriendschappen, een nieuwe baan of beter contact met zijn familie te hopen.  ''Ik weet niet waar ik mezelf zie in de toekomst. Ik leef met de dag. Ik ben druk bezig met overleven en het gevecht aan te gaan met mijn eigen eenzaamheid'', vertelt Mehmet me over zijn gevoel. ''Toen ik daar aan meedeed kreeg ik wel reacties van mensen, en dat contact was fijn, maar échte vriendschap opbouwen bleef lastig.’’

Datzelfde geldt voor de hashtag. ''Ik vind het een mooi idee, om een hashtag te gebruiken om eenzaamheid onder jonge mensen bespreekbaarder te maken. Nadï kreeg er echt veel reacties op. Maar zelf heb ik er geen vriendschappen mee opgebouwd. Het is meer een soort hype, dan iets dat echt werkt.''

Mehmet vindt het belangrijk dat scholieren erover praten als ze eenzaam zijn. Niet alleen via een hashtag, maar ook met hun ouders, of zelfs met de huisarts. "De hashtag zal daar ook wel zeker mee kunnen helpen. Door sociale media kan men in ieder geval makkelijker met gelijkgestemden in contact komen. Eenzaamheid is misschien een stuk minder eenzaam als je het kunt delen."