De afgelopen jaren is Nederland een steeds populairdere bestemming geworden voor mensen die willen emigreren. Van de culturele diversiteit, de onderwijsmogelijkheden tot een relatief veilige omgeving: er zijn tal van redenen waarom mensen uit verschillende landen van de wereld de stap naar Nederland maken.  

Mays (17 jaar)

Mays komt oorspronkelijk uit Syrië en groeide op in een omgeving die door oorlog wordt getekend. In 2019 besluit haar moeder, gedreven door de onveilige omstandigheden, om naar Nederland te emigreren. Hier hoopt ze op een betere toekomst. "Mijn moeder kwam eerst om de situatie te verkennen", vertelt Mays. “In 2020 volgde ik haar, samen met mijn twee zussen."

"Ik was niet verdrietig om te vertrekken", gaat ze verder. "Ik had mijn moeder lang niet gezien en was nieuwsgierig naar Nederland." Bij haar aankomst is Mays onder de indruk van de structuur van het land. "In Syrië was er chaos; hier zijn duidelijke regels", zegt ze. Het leren van de taal was echter een grote uitdaging: "De eerste zes maanden kon ik nauwelijks communiceren, wat het moeilijk maakte om vrienden te maken. Contact met andere immigranten ging makkelijker, omdat zij dezelfde ervaringen deelden. Nederlanders begrepen niet altijd hoe ik me voelde, omdat ze het leven niet vanuit mijn perspectief kunnen zien."

Nieuwe taal leren

Om naar een reguliere school te kunnen, moet Mays eerst naar een taalschool. "Dat was frustrerend", geeft ze toe. "Ik dacht dat het leren van Nederlands gemakkelijker zou zijn, maar dat viel tegen. Het duurde drie jaar voordat ik me echt op mijn gemak voelde." Haar hoge verwachtingen maakten het soms ontmoedigend. "Ik hoorde dat ik binnen zes maanden de taal zou leren, maar dat was verre van de waarheid."

Gelukkig zijn er ondanks de uitdagingen ook positieve momenten: "Het leukst is dat ik hier de vrijheid heb om te doen wat ik wil. Ik maak me niet constant zorgen over wat anderen van me denken; iedereen is druk met zijn eigen leven." Aan de andere kant mist ze het eten uit Syrië. "Nederlands eten heeft weinig smaak en is vaak zo eenvoudig. Als ik boodschappen doe, kies ik meestal Turkse of Arabische producten."

Onveilig

Mays is realistisch over haar toekomst. "Mijn land is nog steeds niet veilig, en ik denk niet dat ik snel terugga. Ik wil in Nederland studeren en later een familie stichten", zegt ze vastberaden. "Het was niet voor niets dat ik Nederlands leerde. Ik moet voorbereid zijn op wat komt."

Dit wil je ook lezen:

Hoe gaan de eindexamens in het buitenland?

Ana (14 jaar)

Twee jaar geleden krijgt de moeder van Ana de kans om te studeren aan de Universiteit van Groningen. En dus verlaten de twee Colombia om naar Nederland te gaan. "Ik moest met haar mee, omdat ik op mijn leeftijd niet alleen kon blijven", vertelt Ana. "Ik was niet blij met de verhuizing; ik had een leven in Colombia met vrienden en een vertrouwde omgeving. Het idee om alles achter te laten was erg moeilijk."

Bij haar aankomst in Nederland valt Ana meteen op hoe koud het is. "Ik was nooit eerder in zo'n kou geweest. In Colombia is het altijd warm." Daarnaast moet ze wennen aan de cultuur en de structuur van het onderwijs. "De scholen hier hebben kluisjes en grote televisies in plaats van schoolborden, wat voor mij allemaal nieuw was."

Aansluiting vinden

"Een grote uitdaging was de taalbarrière", zo gaat ze verder. "Ik sprak alleen Spaans en een beetje Engels, omdat ik dat op school had geleerd." Ana moet de taal leren om naar een Nederlandse school te kunnen gaan. Dat is lastig voor haar. Daarom besluit ze naar een internationale school te gaan, waar de lessen in het Engels worden gegeven. "Dat hielp me om sneller te integreren en vrienden te maken, hoewel het in het begin sowieso lastig was om aansluiting te vinden."

Ana merkt ook culturele verschillen op in het dagelijks leven. "In Colombia was het soms gevaarlijk om met de bus te reizen, omdat mensen iets van je konden stelen. Hier gebruik ik het openbaar vervoer veel vaker." Hoewel Ana het moeilijk vindt om zich aan te passen, blijft ze volhouden. "Ik heb mijn communicatieve vaardigheden verbeterd en nu kan ik beter Engels spreken", zegt ze trots. "Ik praat niet alleen met mensen die Spaans spreken, maar ook met anderen." 

Chirurg

Toch mist ze Colombia, en dan vooral de warme sfeer en de gerechten. "Colombia heeft zoveel heerlijke gerechten, hier vind ik het eten niet lekker." Ana kijkt vooruit naar haar toekomst: "Ik denk dat ik hier mijn school ga afmaken en daarna terugkeer naar Colombia om aan de universiteit te studeren. Ik wil chirurg worden. Ik geloof dat ik daar meer mogelijkheden heb, omdat ik mijn studie en werk het liefst in het Spaans voorzet."

Dit wil je ook lezen:

Ik ging met heimwee naar het buitenland