Hoe is het om opgenomen te worden op een psychiatrische afdeling? Hoe is het om mentaal ziek te zijn? Veel mensen weten weinig af van dit thema. Daarom besluiten Eliza (16, havo-5) en Lot (16, havo-5) een profielwerkstuk te maken over mentale gezondheid.

Verslagen schrijven voor school doen ze al genoeg, dus produceren de twee een profielwerkstuk in de vorm van een muziektheatervoorstelling.

Verhaallijn

“Een muziektheatervoorstelling is een voorstelling waarin liedjes en instrumentale muziek een grote rol hebben,” vertelt Lot. Eliza en Lot zetten uiteindelijk, samen met zeven medespelers, een voorstelling neer die bestaat uit monologen, dialogen en negen zelfgeschreven nummers.

“De voorstelling gaat over een zestienjarig meisje dat opgenomen is op een gesloten afdeling. De centrale vraag van de voorstelling is: waarom zit ze daar? Je komt er in de loop van de voorstelling achter wat zij heeft meegemaakt”, vertelt Eliza. “We wisselen af tussen scènes thuis, therapiesessies en sessies met een lotgenotengroep”, vult Lot aan.

“Het gesprek tussen de hoofdpersoon, haar moeder en haar therapeut, vond ik een belangrijk moment in de voorstelling. In die scene zie je dat de hoofdpersoon totaal niet wordt ondersteund door haar gezin. Haar moeder ziet de problematiek van haar dochter als aanstellerij. Ik hoop dat het publiek hierdoor ziet wat dit met iemand kan doen. Mentale problematiek draait niet om een negatieve manier van aandacht vragen. Het gaat om begrip en je gehoord voelen”, vindt Eliza. 

Proces

Eliza en Lot delen een passie voor muziek en theater. Toch viel het proces soms tegen. “Wij dachten: leuk, een voorstelling maken! Maar de realiteit was dat het niet altijd leuk was. Het was stressvol, veel werk en we liepen tegen problemen aan die we van te voren niet hadden verwacht”, zegt Lot. Zo gooide corona vaak roet in het eten: “Het liefst wilden we de voorstelling voor onze vrienden, familie en andere belangstellenden opvoeren in het theater van onze school. Toen kwam de maatregel dat je ’s avonds geen publiek meer mocht ontvangen in de theaters. Ook waren externen niet meer welkom op school. Uiteindelijk hebben wij de voorstelling opgevoerd voor wat kunstklassen.”

De twee vonden vooral het regisseren moeilijk. Zo zegt Eliza: “Ik wilde te veel. Het liefst wilde ik dat alles perfect ging. Dat is eigenlijk niet haalbaar, in zo’n korte repetitietijd. Maar we hebben wel veel geleerd en ik ben trots op wat we samen hebben neergezet.”

“We hebben veel moeten gokken, omdat we zelf nog geen ervaring hadden met het regisseren van een voorstelling en het schrijven van een script”, vertelt Lot. Eliza vult aan: “Alles moest snel geregeld worden, omdat we zo snel mogelijk moesten beginnen met repeteren. Sommige dramaturgen doen jaren over het schrijven van een script; ik heb het in anderhalve week moeten doen.”

Eigen ervaring

Mentale ongezondheid is iets waar velen direct of indirect mee te maken krijgen. “Niemand is honderd procent gezond”, zegt Lot. “We hebben zelf niet zoveel last van mentale problemen, dat het iets is waar we heel veel mee bezig zijn. We vinden het wel een heel belangrijk onderwerp om aandacht aan te besteden, omdat we het zoveel om ons heen zien.”

Zelf heb ik wel last van mentale problemen en heb ik daarom de eer gehad om mee te spelen in de voorstelling en input te geven. “Om het zo realistisch mogelijk te houden, hebben we gevraagd naar jouw ervaringen met therapie, opnames en hoe jij omgaat met mentale problemen”, vertelt Eliza. “Hierdoor was het makkelijker om een goed beeld neer te zetten.” 

Taboe

Wanneer ik Lot en Eliza vraag waarom zo’n voorstelling belangrijk is, zeggen ze in koor: “Taboe! Taboe!” Eliza vertelt: “Mentale ongezondheid komt heel veel voor onder jongeren, de doelgroep van onze voorstelling. Er wordt, naar onze mening, nog niet genoeg over gepraat. Met onze voorstelling willen we laten zien dat het oké is om hulp te vragen en dit onderwerp bespreekbaar te maken.”

Tips

Tweehonderd uur later zetten Lot en Eliza een voorstelling van drie kwartier neer.  Ze hebben dit pws voor het vak drama gemaakt en halen uiteindelijk een 9,4 voor hun eindproduct. Aan iedereen die ook een voorstelling wil gaan maken voor hun pws, willen ze het volgende meegeven: “Denk goed na over wat je wil bereiken en in hoeveel tijd je dat moet doen. Pak het niet te groot aan en zorg dat je de lat niet te hoog legt. Liever een voorstelling van vijftien minuten met veel plezier, dan een voorstelling van een uur met heel veel stress.” 

Lees ook
De berg die het profielwerkstuk heet