Uit de kast komen is al lastig, laat staan als je in een omgeving bent opgegroeid waarin homoseksualiteit niet echt erkend wordt. Julian woont met zijn islamitische moeder en zus in Haarlem en kwam een jaar geleden uit de kast. En dat wordt niet door iedereen geaccepteerd. 

“'Waarom ben ik nou dik, moslim en óók nog eens homo?!', heb ik me wel eens afgevraagd. Zo oneerlijk. Ik wist hoe er bij ons thuis over homoseksualiteit wordt gedacht en dan is het niet gemakkelijk om uit de kast te komen. Zo keken mijn moeder, zus en ik eens een televisieprogramma van Peter R. de Vries, waarin hij iets zei over homo’s. 'Gadverdamme', zei mijn zus. Ze vond het misselijkmakend. Mijn moeder vraagt ook dagelijks aan me wanneer ik nou eens met een vrouw thuiskom, want ik moet later wel kinderen krijgen volgens haar. Terwijl ze weet dat ik niet op vrouwen val.

Praten over jongens en dates

Een jaar geleden heb ik tegen mijn moeder gezegd dat ik op jongens val. Ze werd niet boos, maar zei wel 'Je hebt het niet eens met een meisje geprobeerd! Hoe kun je het dan weten?' Ze ziet het als een fase en verder hebben we het er niet over. Mijn familie weet ook van niets. Super kut, maar als zij dat niet wil, prima. Ik houd ontzettend veel van mijn moeder, maar soms zou ik wel een Hollandse moeder willen hebben. Ik zou dan met haar kunnen praten over de knappe jongens, de eerste keer en dates. En hoe mooi zou het zijn als ik mijn vriendje mee naar huis zou kunnen nemen? Dat kan nu echt niet.

In de Islam bestaat homoseksualiteit niet. Toch ben ik een trotse moslim, omdat bijvoorbeeld de naastenliefde en vrede op aarde die de Koran nastreeft, me wel aanspreken. Ik heb wel eens met een imam gepraat over mijn geaardheid en die zei: 'Ik accepteer je zoals je bent, maar je zit wel in de problemen'. Hij weet ook dat weinig moslims mijn homoseksualiteit zullen accepteren.

Alles moet stiekem

Ik heb aan zelfmoord gedacht, omdat ik niet mezelf kan zijn. Alles moet stiekem: daten, dansen in gayclubs en WhatsAppen met leuke jongens. Mijn moeder is er wel per ongeluk achter gekomen dat ik naar de Amsterdam Gay Pride ben geweest. In plaats van dat ze vroeg waarom ik daar geweest was, negeerde ze dat feit volkomen. Terwijl het de mooiste dag uit mijn leven is! Iedereen om me heen was vrolijk, het maakte niet uit wie je bent en wat je geaardheid is en ik kon eindelijk mezelf zijn. Hierdoor zie ik mijn geloof en geaardheid als een gift, want tegenwoordig probeer ik andere homoseksuele moslimjongeren te helpen met hun problemen.

Dit schooljaar begin ik met de hbo-opleiding bestuurskunde. Ik wil zo snel mogelijk uit huis, zodat niets meer stiekem hoeft en ik mezelf kan zijn. Ooit hoop ik een leuke man te vinden met wie ik kan trouwen en gelukkig zijn. Ik weet dat mijn familie niet op die bruiloft aanwezig zal zijn en dat doet nu al pijn. Ik denk niet dat mijn moeder het contact met me zal verbreken als ik een vriend heb, maar dat we elkaar een paar jaar een stuk minder zullen zien. Daarna wordt het vast beter. Uiteindelijk blijft ze mijn moeder en houdt ze van me, toch?”