Tegenwoordig wordt er veel van ons verwacht. Ook op school: het liefst zien ouders hun kinderen naar de havo of het vwo gaan. Maar waarom eigenlijk? Om te laten zien dat je op het vmbo (de opvolger van de mavo) een meer dan mooie toekomst tegemoet gaat, schreven Jim Jansen (links op de foto) en Peter de Brock het boek Mavoklanten. 

"De mavo is juist niet het einde van de wereld, maar een heel mooi begin", aldus Jim.

Ode aan de mavo

"Een goed idee ontstaat meestal in het café, ook dit idee", vertelt Jim enthousiast. Hij is naast schrijver van dit boek ook journalist. "Peter en ik kennen elkaar al heel lang. Toen we erachter kwamen dat we allebei op de mavo hebben gezeten, ontstond het idee om een ode aan de mavo te schrijven. Het komt steeds vaker voor dat als je niet naar de havo of het vwo gaat, ouders dat als een heel groot probleem zien. Dit resulteert in ouders die bijlessen inkopen, advocaten aannemen en leraren aanklagen."

"Echt belachelijk. We willen via dit boek tegen die ouders zeggen dat het totaal geen reden tot paniek is als je kind naar het vmbo gaat, er liggen juist zoveel kansen."

Naast het overdragen van een boodschap aan ouders, is het boek ook voor scholieren interessant. "Het boek bestaat uit interviews met inspirerende Nederlanders die ooit op de mavo begonnen zijn", legt Jim uit. "De interviews worden afgewisseld met wetenschappelijke stukjes over onze tienertijd en zo krijg je een kijkje in het tienerbrein."

Mega veel mavotalent

Mavoklanten laat je kennismaken met veel verschillende mensen, allemaal met een ander verhaal. Zo kan de één mega goed tafeltennissen, is de ander hoogleraar en weer een ander leest het nieuws voor. Het schrijven van Mavoklanten zorgde dan ook voor uiteenlopende gesprekken. "Op een troosteloos industrieterrein heb ik Willie Wartaal mogen interviewen. Heel veel dingen wist hij niet meer: van namen van docenten tot wat hij nou precies had geleerd, op elke vraag antwoordde hij: 'Yo bro, ik weet het niet meer'. En dan maar hopen dat je genoeg materiaal voor je boek hebt! Maar dat is gelukkig allemaal goed gekomen."

Ook Youp 't Hek is op de mavo begonnen en hebben Peter en Jim samen geïnterviewd. "Tijdens dat interview heb ik zo gelachen! Niet per se omdat hij grappen maakte, maar hij kon situaties op zo'n humorvolle manier beschrijven. Geen wonder dat hij een van de grootste cabaretiers van Nederland is. Hij is gewoon heel grappig."

Ontdekken en loslaten

"Ik heb een relaxte tijd op de mavo gehad", gaat Jim verder. "Het is een bijzondere tijd, op welk niveau dan ook. Op de mavo heb ik mijn beste vriend en eerste liefde ontmoet. Ik zat op Mavo Oost in Amsterdam en ging veel naar Ajax-trainingen, dat was heel dichtbij. Maar ook dingen zoals voor het eerst voor alleen op vakantie gaan vonden plaats tijdens mijn mavotijd. Het is een periode van loslaten."

"Ik had totaal geen idee wat ik wilde en dat is ook helemaal niet raar als je vijftien bent, toch? Gaandeweg heb ik dat gewoon een beetje ontdekt. En dat is gelukt: ik ben gaan schrijven, hoofdredacteur geworden, ik geef boeken uit en presenteer. Nooit heb ik mij zorgen gemaakt of geschaamd voor de mavo. Nu ik andere mensen hierover heb mogen spreken is mijn beeld juist bevestigd. De mavo was voor mij een hele goede basis", aldus Jim.

Interesses

Met een mavodiploma  op zak weet Jim alles af van het middelbareschoolleven. Hij geeft ons graag nog wat advies mee. "Mavo, vmbo of wat voor niveau dan ook, probeer erachter te komen wat je leuk vindt en waar je interesses liggen. Op school, maar ook bijvoorbeeld via een bijbaantje, nieuwe dingen ontdekken met vrienden en hobby's. Baseer je keuzes op jouw eigen interesses en passies. Laat je niet leiden door 'ik moet dit kiezen of ik moet dat.' Dan kom je altijd wel terecht waar je echt op je plek bent."

Fotocredit: Bob Bronshoff

Dit wil je ook lezen:

Via mavo, havo, vwo naar de universiteit