Kamp Vóór

Vrijdagochtend. De doordringende geur van haarlak, een vleugje verse schmink en een paar spoortjes deo. Of parfum.

Een meisje staat in haar kamer, omringd door de inhoud van haar kledingkast, een bewonderenswaardig assortiment aan nepwimpers en her en der een verdwaald schoolboek. Ze schreeuwt: "Mááám, woa is mien panty?!"

Geen reactie. Geërgerd laat ze zich op bed vallen en inspecteert ze meteen even haar pasgeschoren onderbenen op zoek naar achtergebleven restjes hardnekkige winterbeharing.

Die stomme panty's ook, ze had er nog wel drie gehaald bij de Zeeman. Het waren de laatste, want in deze tijd van het jaar kent de huidkleurige panty zijn gloriedagen. Maar goed, ze moet dat stomme ding wel vínden. In haar frustratie merkt ze niet eens dat haar zorgvuldig aangebrachte nagellak blijft plakken aan haar rokje.

Ze mijmert over de komende dagen. Straks op school elkaars modetechnische creaties bewonderen, Duitse schlagers draaien in de klas en om 12 uur met z'n allen naar de dichtstbijzijnde kroeg rennen om de vakantie in de luiden. Zin in!

's Avonds naar de discotheek, waar de hele avond gezellige muziek gedraaid wordt – die vanaf de 11e van de 11e al constant in haar hoofd zit, dus de teksten kent ze van buiten – en waar de sfeer beter is dan ooit.

Over muziek gesproken, waar komt die melodie vandaan? Ah, het is haar Blackberry. "Hee sies," roept ze blij.

Haar vriendje belt om te vragen of ze al wakker is. Hij vertelt dat hij straks naar de prinsenreceptie gaat met de rest van de jeugdraad van elf, en dat hun wagen voor de optocht van zaterdag al bijna af is. Oh, en, voegt hij er aan toe, dat hij zin heeft om haar pakje ('sexy verpleegster') te zien.

Als ze ophangt, staat haar moeder in de deuropening, met een panty in haar hand. "Sjeet nou op!" waarschuwt ze. "Zoe kumse ech te laat op sjoël!'"

Terwijl ze met voorzorg de flinterdunne stof over haar hielen sjort, kan ze een glimlach niet onderdrukken. Carnaval, denkt ze, heerlijk. Hoe kun je daar nou niet van houden?

Kamp Tegen

Ze drukt het kussen wat steviger tegen haar hoofd en draait zich nog eens om. 7 uur, tijd zat om nog een laatste hoekje van het bed warm te houden voor het tijd is om naar het gekkenhuis te gaan.

Verkleed naar school, welke idioot heeft dat ooit bedacht? Wat een rotdag.

Zuchtend staat ze uiteindelijk op en bereidt ze zich mentaal voor op de komende paar uren.

Qua kleding trekt ze iets simpel zwarts aan dat haar volledig onherkenbaar maakt, dan vindt ze het wel weer mooi geweest. Geen sexy politieagente, Sneeuwwitje, lieveheersbeestje, putjesschepper of wat dan ook voor haar.

En al helemaal geen kroegentochten met klasgenoten die elkaar de rest van het jaar niet kunnen luchten of zien. Al dat aanstellerige gedoe met die nep-gezelligheid, die niets meer is dan het bijproduct van een overdosis gerstenat. Hoe meer drank en hoe minder kleding hoe beter, lijkt wel.

Nee hoor, de komende dagen wordt het chillen (overdag nuchter en hoofdpijnloos zijn biedt talloze mogelijkheden) en 's avonds oppassen bij de buurman, want die is prins van het dorp. Carnaval, daar word je nog rijk van!

En als je die paar dagen die verschrikkelijke "Ich hab ‘ne Zwiebel auf’m Kopf ich bin ein Döner"-cd's verleefd hebt, ach, dan heb je weer een jaar rust.

Carnaval: heerlijk of hysterie? Aan welke zijde sta jij? Deel je mening hieronder in de reacties!