Een film over tornado's die elkaar in rap tempo opvolgen, zo kun je Into The Storm het beste omschrijven. Eerlijk toegegeven, ik had geen gigahoge verwachtingen van deze film. Rampenfilms zijn inmiddels alleen nog leuk als parodie in Disaster Movie, en ik háát Disaster Movie. 

Guttegut, wat zijn er tegenwoordig toch veel films in de bioscoop! Gelukkig is Lotte er om je de helpende hand te bieden: elke maand kiest ze er twee uit om te checken of het je zuurverdiende geld waard is. Deze week: de Amerikaanse rampenfilm Into the Storm

Tornadoteam

Laten we beginnen bij het verhaal: we volgen de zeventienjarige Donnie (het stereotype van een onzekere, maar sympathieke tiener), Trey (het 'grapjas'-broertje) en hun vader (de 'ik-heb-geen-tijd-voor-mijn-kids-want-mijn-werk-is-zo-druk'-papa). En dan is er ook nog een soort Discovery’s 'Storm Chasers'-team. Zij zoeken al een jaar naar een tornado, maar ze hebben er -frustratie, frustratie!- nog nooit één gevonden.

Natuurlijk vindt er uiteindelijk een doorbraak in het onderzoek van het tornadoteam plaats; tijdens het überbelangrijke moment waarop Donnie en Trey de diploma-uitreiking van hun highschool filmen. 'Volgens mij komt er één tornado aan jongens, en toevallig ligt de plaatselijke school precies op z'n pad!'

Onrealistische gebeurtenissen

En dat is het startsein voor een film die steeds ongeloofwaardiger en ongeloofwaardiger wordt. Hier een lijstje met de meest onrealistische gebeurtenissen (LET OP: SPOILERS!):

1. De scholieren vluchten naar de school, de tornado gaat niet links of rechts maar DWARS door de school heen, niemand gaat dood.

2. Als de tornado weer weg is, komt er (na een megalange periode van geen tornado’s) nóg een tornado.

3. En nóg een tornado.

4. En nóg een tornado.

5. En nóg een tornado. Jawel. Vier tornado’s tegelijkertijd mensen, vier tornado’s op een rijtje.

6. Eén van de vier tornado’s vliegt in de fik, alle vier lossen daarna weer gelijktijdig op.

7. Al onze hoofdpersonen bevinden zich middenin die tornado's, maar houden er slechts een schrammetje aan over.

8. Donnie lijkt dood te gaan (als in: hij ademt al een hele tijd niet), maar na drie seconden reanimatie leeft hij weer.

9. De zesde tornado ontstaat, maar dit is echt een mégatornado.

10. Nóg een megatornado.

11. Onze hoofdpersonen moeten een put openbreken. Een van de personages vraagt: ‘Heeft er iemand een koevoet?’, ‘Joe, hier,’ en hij krijgt er eentje, want je hebt natuurlijk altijd een koevoet in je broekzak.

12. De twee megatornado’s worden samen een MEGAMEGAMEGATORNADO.

13. Al een hoop mensen zijn weggevlogen of verdwenen, maar alle hoofdpersonen leven natuurlijk nog.

14. De megatornado gaat weer weg.

Deze opsomming van clichés eindigt met een scène die echt niemand al van drie kilometer had zien aankomen: Donnie, Trey en papa leven nog en zijn zo blij. Papa zal meer tijd voor ze vrijmaken en voortaan zullen ze elke dag leven alsof het hun laatste is. Carpe diem enzo.

Letterlijk een ramp

Eindoordeel: deze film bestaat louter uit tornado’s en clichés. De megatornado's zijn best wel vet gemaakt, maar dat compenseert dat de rest niet, tenzij je een tornadofiel bent. Qua geloofwaardigheid kan je nog beter Sharknado kijken. Is het je geld waard? Neen. Het is je download nog niet eens waard.

Om nog even in de sfeer van de film te blijven, een grap die je óók al even zag aankomen: Into the Storm is een heel erg letterlijke rampenfilm.