Inpakken en wegwezen

Inpakken en wegwezen

Door Noah

Eindelijk op vakantie! Maar voor het wekenlange nietsdoen kan beginnen, moet ik eerst de moeilijkste taak van het jaar volbrengen: mijn reistas pakken.

Elk jaar doe ik er veel te lang over, pak ik mijn halve kledingkast in en kan ik het gevaarte niet eens zelf dragen. Dit jaar móet het anders.

Vierenhalf T-shirt

Eerst maak ik een lijstje van hoeveel mee mag:
- drie of vier lange broeken (dus vier)
- vier of vijf korte broeken (na lang twijfelen tussen de leuke roze of de stoere zwarte pak ik er maar zes in)
- drie of vier hemdjes (ik pak er vierenhalf in, die blauwe is meer een T-shirt)

Zo gaat het maar door: halverwege mijn lijst is mijn tas al niet meer dicht te krijgen. Hoofd-krabbend en voorhoofd-fronsend bekijk ik de ravage. Radeloos ren ik naar mijn alleswetende supermoeder. Als zij haar mouwen opstroopt, weet ik dat de eeuwenlange strijd tussen mij en mijn overvloed aan spullen weer is opgelaaid. Het is oorlog.

Zweet-van-voorhoofd-veeg-momentjes

"Pak een andere tas, hier kan ik niet mee werken," roept ze terwijl ze wild met haar armen zwaait. Mijn moeder is hard: ze pakt maar twee broeken in, twéé! Ook van de rest blijft weinig over.

Na heel wat diepe zuchten en zweet-van-voorhoofd-veeg-momentjes zijn we klaar. Alles past en de rits gaat moeiteloos dicht. Apetrots ben ik, net als mijn moeder. Samen aanschouwen we het mooie plaatje, totdat ik besef dat er nog geen schoenen in zitten en ik ook mijn pyjama en toilettas ben vergeten. We zijn nog lang niet klaar! Alle moeite voor niets.

Uitpuilend aan alle kanten

Ik kieper de tas om en begin opnieuw. Na een half uur is-'ie precies hetzelfde ingepakt als voorheen: uitpuilend aan alle kanten en geen vrij gaatje te bekennen. Mijn halve kledingkast gaat bij nader inzien toch maar mee (plus acht paar schoenen en honderd geurtjes).

Sip leg ik me neer bij het feit dat het me nooit zal lukken mijn tas goed in te pakken. Er zit maar één ding op: volgend jaar koop ik zo'n grote hutkoffer.

Goeie blogs zijn er om gedeeld te worden, vinden wij. Elke week plaatsen we daarom onze beste column door in 7Days, dé weekkrant voor jongeren die iets willen bereiken. Deze week was bovenstaand verhaal van Noah aan de beurt. En we werken veel vaker met 7Days samen: klik.

Het is zomervakantie! Onze redactie drinkt met de billen bloot melk uit een kokosnoot op een onbewoond eiland. Tot maandag 2 september publiceren we daarom wat minder blogs, daarna komen we weer op volle kracht terug. Ga je ons missen? check dan het beste uit ons archief bij de Klassiekers!

Gepubliceerd op 12 juli 2013

REACTIES

Kim

Kim

Ik pak tegenwoordig in op gevoel. Niks geen lijstjes: ik gooi wat dingen bij elkaar en rits mijn tas dicht zodra-'ie vol is. Scheelt een hoop stress. Meestal vergeet ik dan de helft, maar ter plekke zijn natuurlijk ook winkels die shampoo/sokken/opblaaskrokodillen verkopen.

11 jaar geleden

Bram

Bram

Ooit gedacht aan de aloude rolmethode? Rol al je kleding zo klein mogelijk op en prop het in je tas. Je kunt veel kwijt en niks kreukt. Daarnaast heb je ook nog het ouderwetse vijf-vragen-stelsel. Bij het inpakken uitgaan van vijf hoofdvragen: 1. Kan ik me kleden? 2. Kan ik eten? 3. Kan ik me wassen? 4. Kan ik slapen? 5. Kan ik reizen? Werkt voor mij ideaal ;)

11 jaar geleden

I.

I.

Wat een leuke tas is dat zeg. op de foto! Waar heb je die vandaan?

11 jaar geleden

Joca

Joca

Als maker van de foto kan ik zeggen, je weet niet wat je op de gemiddelde rommelzolder kan vinden. Op de achterkant van de tas staat Albert Heijn Winkelkampioenschappen 2006. Hoe dat ding dan hier thuis terecht komt? Ehm, goede vraag.



Het is overigens een prima reistas. Ik gebruik 'm namelijk zelf op dit moment.

11 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.