Leerlingen staan te wachten in de hal voor de gymzaal. Met trillende handen houden ze hun plastic zakje gevuld met schoolspullen vast. Bij de één druipt het zweet van het voorhoofd, de ander heeft wallen onder zijn ogen. De spanning grijpt iedereen bij zijn keel beet. De eindexamens beginnen.
Ik wil ook zo'n eindexamenleerling zijn, die wekenlang moet ploeteren tussen de boeken. Het hele schooljaar draait om dat éne toetsingsmoment. Ik weet dat je dan dagenlang kantjes vol moet pennen met álle kennis die je de afgelopen jaren hebt opgestoken. Voor de een zal dit een hele beproeving zijn, terwijl de ander met twee vingers in de neus cum laude slaagt. Maar de eindexamenleerlingen hebben allen een ding gemeen waar ik ontzettend jaloers op ben; ze zijn allemaal op weg naar het einde van hun middelbare schoolcarrières.
Geen tijd meer kwijt aan verplichte vakken
Op zich ben ik best tevreden met mijn NT-profiel, die vind ik als échte bèta hartstikke leuk om te volgen. Waar het mij om gaat, zijn de verloren uurtjes tijdens de verplichte vakken. Het stoort me om wéér grammaticavervoegingen te oefenen tijdens Engels of zinnen te ontleden tijdens Nederlands. Dat kan ik toch allang al? Ook baal ik ervan om verplicht spelletjes te moeten spelen tijdens gym het eerste uur, ik had net zo goed één uurtje langer in bed kunnen liggen. Als ik van de middelbare school af ben, dan ben ik geen tijd meer kwijt aan verplichte vakken.
Universiteit
Het lijkt me heerlijk om door de universiteitshallen, de laboratoria, de collegezalen te wandelen. Om dag in dag uit met schitterende onderwerpen bezig te zijn. Het blijft natuurlijk school, maar het is een stuk leuker als je er oprecht geïnteresseerd in bent. Op de middelbare school is iedereen nieuwsgierig naar iets anders én presteert iedereen anders. Tijdens groepsprojecten heb je dan altijd gevallen die niets uitvoeren of de opdracht niet begrijpen, als control freak krijg ik dan het gevoel om in te grijpen. Dat kost me veel tijd én energie. Op de universiteit stel ik mijn mede-studenten voor als een school vissen waar ik deel uit maak. We zwemmen dan dezelfde richting op én allen even hard, omdat we ieder voor onze studierichting willen gaan.
Studentenleven
Er is natuurlijk meer naast de universiteit; het studentenleven natuurlijk! Het gaat me prima af om te infiltreren tussen de studenten, dus nieuwe vrienden zijn zo gemaakt. Ik droom ervan om eindelijk eens zelfstandig te zijn, om elke dag wakker te worden in mijn stulpje van slechts een paar vierkante meter. Om elke dag mijn eigen maaltijden samen te stellen, om een dagje college te skippen als ik geen zin heb, om de avonden te vullen met drankjes en dansjes. Geen bezorgde telefoontjes van mijn ouders meer als ik studeer, als ik mijn huiswerk vergeet geen boze leraar meer, nee de verantwoordelijkheid en zelfstandigheid ligt volledig bij mezelf. Hoera!
Geduld hebben
Maar helaas doe ik nog geen eindexamen; ik moet nog één jaartje. Ik moet nog even geduld hebben. Misschien is dat maar goed ook, want dan heb ik nog even tijd om na te denken voor wélke studie en stad ik me zal aanmelden. Aan de gelukkige eindexamenleerlingen die - als ze het goed doen - een einde aan hun middelbare schoolcarrières breien; SUCCES!
