Vermoeid draai ik me nog een keer om. Ik druk mijn hoofd onder mijn kussen om me te verstoppen voor dat verschrikkelijk felle zonlicht, maar het heeft geen zin. Het zéér onchristelijke tijdstip is vijf uur ’s ochtends, de zon is al op en het saunagehalte van mijn slaapkamer stijgt sneller dan NASA’s nieuwste speeltje. Het belooft een prachtige zomerdag te worden. Joepie.

De zomer blijkt zowaar een voordeel te hebben: mijn zeer gebrekkige zomergarderobe maakt een kledingcrisis onmogelijk. Korte broek nummer één zit in de was, dus mijn keus is beperkt tot nummertje twee met een willekeurig T-shirt. 

Zomerrampen

Maar mijn eerste kleine overwinning wordt meteen weer overschaduwd door de volgende onvermijdbare zomerramp. Het is vet, plakkerig en alles komt eronder te zetten. Jep, het is zonnebrandcrème. Ik heb echter geen diepgekoesterde ambities om als kreeftenkoningin met mijn nieuwe geleedpotige onderdanen de wereld over te nemen, en dus moeten ook mijn melkflessen eraan geloven. Jakkes.

Nu ik volledig zomerklaar ben, kan ik gelukkig mijn huis/bakoventje ontvluchten. Ik sprint van blijdschap naar de deur, gooi hem open en een warme windvlaag blaast al mijn hoop kapot. Zelfs in de schaduw is de warmte ondragelijk, en het is nog zo vroeg.

Kwaadaardige oogjes

Uiteindelijk lijk ik deze ellendige zomerdag nog best goed door te komen. Alles gaat prima. Totdat ik ze zie.

Daar vliegen ze, met hun lange, geel-zwarte lijfjes en kwaadaardige oogjes. Wespen! Er kruipt er één in het glas van mijn zojuist opgedronken verfrissing. Ik vlucht weer naar binnen. Mooi niet dat ik me laat steken door zo’n klein klootzakje.

Mooi is dat. Mijn perfecte zomerstekje is overgenomen door ongedierte en in huis zijn is door de hitte geen optie. Dan toch maar met mijn vrienden mee naar het strand. Zo erg kan het toch niet zijn?

Schreeuwende kinderen

Ik had het fout. Zodra ik het zand onder mijn voeten voel, herinner ik me weer waarom ik van alle zomerdingen aan het strand nog de grootste hekel heb. Overal zijn schreeuwende kinderen, de zon lijkt hier nog net iets feller te branden en door de plakkerige zonnebrandcrème krijg ik het zand nooit meer weg.

Maar zelfs de heetste zomerdag gaat voorbij. En als ik me door de hitte heen een weg naar dromenland geworsteld heb, droom ik maar over één ding: de winter.