Ik denk te veel na, veel te veel. In mijn hoofd heb ik duizenden onvoldoendes gehaald, raakte ik al mijn vrienden kwijt en dachten mensen de meest rare dingen van mij. Mijn hersenen produceren meerdere rampscenario's per dag. Constant denk ik na over de gevolgen van alles wat ik doe, iets waar ik zelf soms helemaal gek van word. Zelfs een misplaatste emoji kan mijn hersenen al overuren doen maken.

Een overthinker
Een 'overthinker', dat is wat ik ben. Ik denk over alles na, maar dan ook écht alles. Ik doe dit al zo lang als ik me kan herinneren. Een grote fantasie hebben is goed, maar soms kan het alles ook een stuk erger maken. Ik ben altijd al goed geweest in mezelf compleet gek maken. De kleinste dingen kan ik zo groot maken en daar ben ik mezelf nu wel bewust van. Wanneer iemand gewoon ‘hallo’ tegen me zegt, ga ik gelijk nadenken over wat diegene daarmee bedoelt. Oké, dat voorbeeld is misschien een beetje overdreven, maar het gebeurt wel bij een hoop andere dingen.

Wanneer iemand zegt: ‘Hé wat zie je er leuk uit!’ begin ik gelijk na te denken over waarom iemand dat zegt. Zie ik er de rest van de week dan niet leuk uit? Misschien, maar waarschijnlijk niet. Een nog veel meer voorkomende gebeurtenis is het sturen van een berichtje via WhatsApp. Je kent het wel: iemand stuurt je een appje en je weet niet wat je daarop moet antwoorden. Vaak stuur ik toch iets terug, want hé dat is wel zo netjes. Maar op het moment dat ik op het ‘verstuur’ knopje druk schieten er een hoop dingen door mijn hoofd. Wat nou als diegene dit compleet verkeerd opvat? Oh nee, er staat een typefout in. Heb ik wel de juiste emoji gebruikt? Ik kan nog uren nadenken over iets wat ik tegen iemand heb gezegd, terwijl diegene het waarschijnlijk al lang weer vergeten is.

Stoppen met denken

Mijn hersenen zijn gewend aan het bedenken van rare dingen. Soms moet ik echt even tegen mezelf zeggen: ‘Lisa, stop alsjeblieft even met nadenken.’ Het vele nadenken kan natuurlijk fijn zijn, maar fouten mogen gewoon gemaakt worden. Niet alleen ik, maar iederéén maakt fouten.

Gelukkig ben ik ook niet de enige die piekert. Ik ken een meisje dat ontzettend veel nadenkt, bijna net zoveel als ik. En je zou het niet verwachten, maar samen zijn we juist een hele goede match. Want als ik samen met haar nadenk, denken we zó veel na dat de denkgolven wegvallen. De denkgolven botsen dan zo hard dat ze spontaan verdwijnen. Onze hersenspinsels veranderen dan uit zichzelf in de slappe lach, wij 'overthinkers' lachen dan zo hard dat we elkaar niet eens meer kunnen aankijken. 

Soms moet je gewoon even stoppen met nadenken en gewoon doorgaan met de rest van het goede leven.