Terwijl geen scholier nog weet wat te doen met zijn leven, staat het voor mij al vast. Mijn passie - nee, mijn lotsbestemming - is om voor het bord te staan. Die kinders wat fatsoen en kennis bijbrengen. Ja, ik weet het zeker: ik word later leraar.

Waarom kijk je zo vreemd? Of ik het fijn vind om zo weinig betaald te krijgen? Dat lage salaris maakt mij niet uit hoor; ik vind het heerlijk om onderbetaald te worden. Boeddhisten zien armoede zelfs als ideaal! Geen duur landhuis met een vette Porsche. Integendeel, heerlijk in een hutje op een heuvel en met een krakkemikkig fietsje naar mijn werk. In mijn vrije uren borstel ik mijn meterslange baard, koester het leven zonder beha en bereid ik mijn lessen voor.

Complete anarchie

Als ik dan met mijn papierwerk op het schoolplein kom aanscheuren, voel ik mijn hart weer een sprongetje maken. Voor het bord leg ik iets uit over logaritmes, terwijl geen enkele puberale snotaap naar mij luistert. Dat is toch de essentie van het leven? Sorry, ik word er bijna emotioneel van, maar ik ben altijd al een voorstander geweest van de complete anarchie. 

Dan komt de huiswerkcontrole, mijn favoriete gedeelte van de les. Hopelijk hebben zij mij niet teleurgesteld; ze zullen het toch niet gemaakt hebben? Aha, dat begint goed: tien, elf, twaalf... twintig mensen die geen mierenkont hebben uitgevoerd dit weekend. Oh wat ben ik trots!

De vergaderingen

Na de les loop ik door naar lokaal 213, waar al een groot deel van mijn collega's zich heeft verzameld. Ik moet een vergadering van twee uur bijwonen. Heerlijk, ik heb toch niks beters te doen in mijn vrije tijd. Ik hou voornamelijk van al dat goede nieuws: twintig schorsingen, veertien zittenblijvers en slechts één leerling die van school wordt getrapt. Een goede oogst dit jaar, gewel... hè? Knipoogt de rector nou naar me? Tja, natuurlijk is zo'n vergadering ook handig om mijn partnermogelijkheden te bekijken. Niet dat ik het zo erg vind om met twintig Siamese katten te leven. Maar dan houdt mijn moeder tenminste ook eens haar mond.

Hoezo keuzestress?
Nu ik erover nadenk en mij voorstel hoe het is als docent, weet ik het zeker: Dit. Is. Mijn. Toekomst. Dat zoveel scholieren twijfelen over hun vervolgstudie snap ik werkelijk waar totaal niet. Ga straks gewoon voor die baan van leraar, net als ik. Dat walhalla van armoede, anarchie en scharrels wil toch iedereen? 

Het is zomervakantie! Onze redactie drinkt met de billen bloot melk uit een kokosnoot op een onbewoond eiland. Tot maandag 1 september publiceren we daarom wat minder blogs, daarna komen we weer op volle kracht terug. Ga je ons missen? check dan het beste uit ons archief bij de Klassiekers!