Huilende mensen die uit de bioscoopzaal strompelen en wereldwijde opschudding over het plots verdwenen bankje uit de film. De verfilming van John Greens The Fault in Our Stars (TFIOS) maakt nogal wat los. Ik wil weleens zien of de film net zo goed is als de hype belooft.

Het verhaal draait om Hazel (Shailene Woodley): een Amerikaans meisje van zestien dat longkanker heeft en nog in leven is door een zuurstoftank en een experimenteel medicijn. Van haar moeder moet ze naar een verschrikkelijke praatgroep voor tieners met kanker. Daar ontmoet ze ex-patiënt Gus: waarschijnlijk de tofste 18-jarige met één been in de filmgeschiedenis, die overigens meesterlijk wordt gespeeld door Ansel Elgort.

Emotionele achtbaan

De twee worden verliefd, maar de ziekte dreigt continu op de achtergrond. Hazel houdt afstand, omdat ze naar eigen zeggen 'een granaat is die ieder moment kan ontploffen'. De praatjesmakerij van Gus blijkt ook maar een schild tegen dat onheil. Toch blijft de liefde groeien en uiteindelijk gaan ze op reis naar Amsterdam. Daar bezoeken ze de mysterieuze Peter van Houten, schrijver van Hazels favoriete boek An Imperial Affliction.

Als kijker begint de emotionele achtbaan dan pas goed. Van zwijmelen over liefde, tot totale teleurstelling en weer terug. Dat alles ondersteund met een catchy soundtrack met Tom Odell en gestoorde Zweedse hiphop. In de zaal hoor je vriendinnengroepjes en stelletjes tussen 15- en 88 jaar eerst zachtjes giebelen, later gevolgd door licht gesnik.

Anne Frank

De film dreigt wat uit de bocht te vliegen bij het bezoek aan het Anne Frank Huis. Hazel beklimt happend naar adem de trappen, en bekroont de tocht met het zoenen van Gus in het Achterhuis, terwijl de toeristen rond hen klappen. Een beetje vet aangezet? Het is wel een sleutelscène uit het boek die niet kon ontbreken in de film, al had ik er bij het lezen wel een ander beeld bij.

Na de reis naar Amsterdam is de balans tussen een groots overdreven liefdesdrama en mooi verhaal weer terug. Het aangrijpendste deel van de film begint hier. Het zachte gesnik in de zaal wordt steeds luider. Mijn ogen blijven echter droog, maar dat ligt meer aan mij dan aan de hartverscheurende dingen die ik te zien krijg.

Toch blijft er ook genoeg te lachen. Zoals in de scène waarbij Hazel en Gus hun vriend Isaac helpen. Zijn vriendin heeft Isaac gedumpt, net voordat hij zijn ogen moest laten verwijderen vanwege kanker. Tijd voor wraak. Gus geeft wat aanwijzingen en na een paar flinke missers gooit de blinde Isaac een dozijn eieren raak op de auto van zijn ex.

Boekverfilming

Films zijn altijd anders dan het boek en TFIOS is daarop geen uitzondering. Kleine verhaallijntjes zijn weggeknipt en locaties zijn gewisseld. Het luxe hotel Américain ziet er op film nou eenmaal beter uit dan het minuscule hotel De Filosoof. Toch hebben de makers de sfeer van het boek perfect kunnen grijpen in de film.

De sfeer van de film, het glansrolletje van Amsterdam en een goed stel acteurs maken TFIOS een van de betere films in het genre. En ach, geen liefdesdrama zonder overdreven zoete scènes toch? De fans kunnen gerust zijn, de film is de hype waard. Laat die tranen maar stromen!

Wat vonden de fans ervan? (Let op: SPOILER ALERT!)

Iris van der Knaap (14) 

Het mooiste moment vond ik de prefuneral. Hazel leest dan de grafrede voor aan Gus voordat hij doodgaat. Dat was zo'n mooi stukje tekst en ook het moment dat de hele zaal begon te huilen, haha. De film was heel mooi, maar het boek vond ik beter. Daar kun je beter zien wat de gedachten van de hoofdpersonen zijn.

Britt van Vliet (16)

Ik vond de film geweldig! Toch vind ik het boek beter dan de film, omdat die overal wat meer op in gaat. Mijn favoriete scène is die waarin Gus en Hazel op een bankje aan de gracht zitten. Hij vertelt dat zijn kanker weer terug is. Augustus voelt zich schuldig omdat hij het niet eerder had verteld. Hazel is natuurlijk verdrietig, maar ze leggen zich er bij neer dat het zo is. 

Lauren Hoeve (19)

Ik heb 'm nu twee keer gezien en hij is nog steeds super, maar het boek blijft altijd beter. De casting van Hazel en Gus (en Isaac!) was echt perfect, bijna precies zoals ik ze voor me zag toen ik het boek voor het eerst las. Shailene Woodley ís Hazel.Mijn favoriete scene was die waarin Isaac Gus' oude basketbaltrofeeën kapot gooit terwijl Gus en Hazel een gesprek hebben over An Imperial Affliction. Het hardste heb ik gehuild bij de stukken dat Augustus heel ziek was omdat mijn broer op zestienjarige leeftijd is overleden aan Osteosarcoma, dezelfde soort kanker als Gus. Het enige minpunt aan de film vond ik dat ze niet ziek genoeg leken. Ik heb het natuurlijk van dichtbij meegemaakt en ik vond dat Hazel en Augustus allebei wel wat bleker mochten.

Het is zomervakantie! Onze redactie drinkt met de billen bloot melk uit een kokosnoot op een onbewoond eiland. Tot maandag 1 september publiceren we daarom wat minder blogs, daarna komen we weer op volle kracht terug. En als je ons gaat missen, check dan het beste uit ons archief bij de Klassiekers!