Ben ik zeer dramatisch met deze titel? Ja, absoluut. Maar is het waar? Ja, absoluut. Want hoe je het ook wendt of keert, werken voor deze heilige website onder scholieren heeft me daadwerkelijk veranderd als persoon. En geloof me, dat kan jou ook overkomen, dat heb je zelfs in eigen handen.

Met iets te veel enthousiasme reageerde ik op een vacature die zo'n anderhalf jaar geleden online kwam. De functie die toentertijd openstond, die van vlogger, paste eigenlijk helemaal niet bij mij maar ik was zo wanhopig dat ik er gewoon op reageerde. Een aantal rondes verder, en heel wat geïmproviseerde video's verder, kreeg ik op wonderbaarlijke wijze een andere functie aangeboden die me klaarblijkelijk op het lijf geschreven stond, namelijk blogger en huisfotograaf. Ik was dolblij dat ik eindelijk een superleuk bijbaantje zou hebben, gelijk daarna sloegen de zenuwen echter toe.

Serieus aan de slag

Nog nooit had ik zoiets gedaan, ik schreef wel eens stukjes maar niet van hoog niveau. Op het gebied van foto's nam ik mezelf ook niet zo serieus. Ik was slechts een meisje dat zo nu en dan haar zolderkamertje verliet om buiten foto's te maken. Toen ik eenmaal betaald werd voor het maken van fotoseries en het schrijven van stukjes ging ik hier serieus mee aan de slag. En dit werk heeft me zo anders naar mijn eigen omgeving laten kijken.

Vanaf de eerste redactievergadering begon ik met het bijhouden van een lijstje met ideeën voor fotoseries of blogs. Constant lette ik op wat er om me heen gebeurde om dit vervolgens te verwerken naar een goed idee. Ik kwam er toen pas achter hoe veel verhalen er wel niet verscholen liggen achter de mensen uit mijn eigen omgeving. Door een hele andere bril bekeek ik mensen, of dit nu de mensen uit mijn klaslokaal waren, vrienden die ik jaren niet gesproken had, of juist mensen op sociale media. Mijn camera en pen waren een excuus om overal binnen te komen en van alles te kunnen vragen, waardoor ik de allermooiste gesprekken en ervaringen binnensleepte.

Voor de eerste interviews die ik afnam was ik doodsbang. Ik deed maar wat, van te voren bedacht ik wat vragen die ik vervolgens zenuwachtig stelde. Tijdens het interviewen luisterde ik vrijwel niet omdat ik alweer nadacht over de volgende vraag en ik te alle tijden wilde voorkomen dat het gesprek stil zou vallen. Maar van keihard op je bek gaan leer je het meeste. Wanneer ik nu een interview heb luister ik daadwerkelijk naar wat mensen te zeggen hebben,  dan krijg je simpelweg de mooiste verhalen. Zenuwachtig ben ik zeker niet meer, op een gegeven moment weet je gewoon dat je het kunt.

Probeer het gewoon

Dus om terug te komen op de titel van dit blog, is het overdreven en dramatisch? Ja, nog steeds. Maar ik durf wel te zeggen dat reageren op die ene vacature die totaal niet bij me paste, één van de beste beslissingen is die ik ooit gemaakt heb. Wat ik geleerd heb is eigenlijk lastig te omschrijven in zo'n vijfhonderd woorden. Dus bij deze, hoe erg dit ook als een reclamepraatje klinkt, kan ik het je honderd procent aanraden om het gewoon te doen, dat meen ik uit de grond van mijn hard. Hoe eng het ook lijkt, hoeveel twijfels je ook hebt, probeer het gewoon, reageer op die openstaande vacature, want wie weet levert het je een hele hoop nieuwe ervaringen op.

Kortom, of je nu wilt schrijven, video's wilt maken of toch liever met je fototoestel op pad gaat, het kan allemaal bij scholieren.com. Solliciteren kan hier, doe nou maar gewoon.