De verplichte literatuurlijst, het is hét nationale trauma van de Nederlandse scholier. Ook ik probeer op alle mogelijke manieren onder het lezen van die verschrikkelijke literatuur uit te komen. Ik haal een zes voor m’n mondeling en ik stop met lezen. Maar lang duurt het niet. Twee maanden na het afronden van mijn literatuurlijst ben ik weer alweer aan het lezen geslagen.

Lezen en ik zijn niet altijd een slecht huwelijk geweest. Voordat ik naar de middelbare school ging, las ik regelmatig. Maar ook dan al heb ik een hekel aan de leeskwartiertjes en voorleesuurtjes op school. Het probleem: waar ik thuis met veel plezier de Donald Duck of een voetbaltijdschrift lees, moeten we op school dikke, stoffige boeken lezen over oorlog of ziekte.

Oersaaie romans

Als ik naar de middelbare school ga, verandert er veel in korte tijd. Ik krijg een smartphone, laptop en PlayStation. Thuis lezen doe ik niet meer en al snel is het enige waar ik lezen mee associeer de oersaaie roman die ik voor Nederlands moet lezen en vervolgens een verwerkingsopdracht bij moet maken. Gedurende de eerste jaren van de middelbare school lees ik alleen als het moet, als ik überhaupt lees, want vaak neem ik alleen een samenvatting door. En daarin ben ik niet de enige; uit het PISA onderzoek uit 2018 blijkt dat zestig procent van de 15-jarige alleen leest als het moet en bijna de helft lezen tijdverspilling vindt.

Literatuurlijst

In de bovenbouw word ik dan geconfronteerd met een nog veel groter obstakel: de gevreesde literatuurlijst. Nu moet ik niet alleen saaie boeken lezen, maar er ook nog eens een diepere laag in zien. Het laatste beetje leesplezier wordt eruit geramd en al gauw lees ik alleen nog maar de boekverslagen. En afgelopen september was het dan zo ver: m’n mondeling literatuur. Hoewel ik van de meeste boeken alleen een samenvatting gelezen heb, haal ik een zes. Eindelijk ben ik bevrijd van het verplicht lezen van doodsaaie romans.

Toch weer lezen

En dan slaat afgelopen herfstvakantie ineens de verveling toe. In mijn kast zie ik een boek staan dat ik afgelopen zomervakantie in Duitsland heb gekocht. Het leek mij toen een interessant boek, maar ik ben er nooit aan begonnen omdat ik op dat moment veel te druk ben met de literatuurlijst. Nu pak ik het boek dan toch uit de kast en begin met lezen. Het voelt bijna illegaal om een boek te lezen dat niet door een Nederlandse schrijver is geschreven en aan het vereiste literaire niveau voldoet. Maar binnen de kortste keren zit ik met m’n hoofd helemaal in het boek en lees ik in een keer dertig pagina’s.  

Dit wil je ook lezen:

Zo maak je lezen voor de lijst makkelijker en leuker

Sindsdien ligt er een boek op mijn nachtkastje en lees ik elke avond voor het slapengaan een aantal pagina’s. Voor mij is het een goede manier om te ontspannen en een leuke afwisseling van alle online content. Nu snap ik wat mijn docente Nederlands bedoelde als ze zei dat lezen ook leuk kan zijn, alleen lukt dat niet als je alleen hoogstaande literatuur mag lezen.