Vrienden, je hebt ze vaak per levensfase. Na de middelbare school is de kans groot dat het contact met de mensen met wie je dit hele tijdperk hebt doorstaan verwatert. Bij mij kwam dit punt alleen al wat eerder. Ik voelde in de vierde al dat we uit elkaar waren gegroeid en had daar eigenlijk wel vrede mee. Ik maakte het uit met mijn vrienden.

Dit blog is onderdeel van een driedelige serie over vriendschap. Lees volgende week hoe ik nieuwe vrienden maakte.

Waar het allemaal ontstond

In de onderbouw van de middelbare school had ik eigenlijk nooit veel vrienden, maar het leuke daaraan was dat ik dus ook terecht kwam bij mensen die in hetzelfde schuitje zaten. Hierdoor ontmoette ik allerlei verschillende soorten types. Superleuk! Omdat er zo veel verschillende persoonlijkheden bij deze groep mensen zaten, schoof ik een beetje van vriend naar vriend zonder echt bij een groep te horen.

Goede vrienden

Uiteindelijk kwam ik in drie vwo bij de twee jongens terecht waar dit verhaal over gaat. We brachten best wat tijd samen door, maar eigenlijk alleen op school. Alle drie hadden we een andere manier van denken en daardoor hadden we vaak bijzondere en interessante gesprekken. Anderen vonden ons echt een typisch groepje, maar ons boeide dat geen fuck. Maar toen...

We groeiden uit elkaar

Toen kwam het punt waarop het 'fout' ging. Ik ging over van drie vwo naar vier havo. Best kut, want hierdoor verloor ik een groot deel van de mensen met wie ik altijd optrok. Tuurlijk, je ziet ze nog wel, maar het is toch anders als je elke dag les hebt met een compleet andere groep. Op dat moment begon ik steeds meer te merken dat de mentaliteit van vwo en havo anders is. Vooral omdat ik al bezig was met schoolexamens en de mensen op vwo nog aan het stressen waren om twee woordjestoetsen in één week. We hadden andere prioriteiten, dus ik trok meer naar de mensen van havo toe. Al met al voelde ik me steeds minder verbonden met mijn oude vrienden.

Geen ruzie, echt niet!

Ik heb toen heel subtiel "kuch" wat meer afstand genomen en uiteindelijk een goed gesprek met hen gevoerd. Ik had het natuurlijk gewoonweg dood kunnen laten bloeden - wat meestal gebeurt met vriendschappen die gedoemd zijn te eindigen - maar ik vond het goed om te horen hoe zij er tegenover stonden. Bovendien lieten zij steeds duidelijker merken dat het hen opviel dat ik minder contact zocht en dat ik soms geïrriteerd overkwam. Tijdens het gesprek heb ik ze verteld dat we anders waren gaan denken en andere interesses hadden ontwikkeld. Hierdoor zochten we ook andere mensen op op school. We waren gewoon uit elkaar gegroeid. 

Geen ruzie, echt niet!

In vijf jaar verander je zoveel dat je na een tijdje misschien niet meer zo goed past bij de mensen met wie je in het begin heel veel optrok. We hebben geen ruzie, we hebben geen haat. We mogen elkaar nog steeds, we praten nog en zien elkaar af en toe. We brengen alleen meer tijd door met anderen dan met elkaar. 

Ik ben achteraf blij met hoe alles is gegaan. Juist door het gesprek aan te gaan, hebben we vrede met dit besluit en gaan we nog op een fijne manier met elkaar om als we elkaar tegenkomen. Mocht je ooit het gevoel krijgen dat je vrienden niet meer bij je passen, ga dan vooral het gesprek aan! Dat scheelt ongemakkelijke situaties en voorkomt een schuldgevoel.