Een Amerikaanse agent loopt over een terrein. Overal staan auto's, maar het is doodstil. Hij loopt richting een voertuig, waar een licht zoemend geluid uitkomt. Een dode vrouw zit achter het stuur, vliegen zwermen om haar heen. Het lijkt de politieman weinig te doen, hij loopt verder.

Dan hoort de agent een ander geluid. Hij zakt op zijn knieën en kijkt onder een van de auto's door. Twee in pantoffels gestoken kindervoetjes lopen voorbij. Hij loopt om de auto heen om naar het kleine meisje toe te gaan.

Als hij het kind ziet, blijkt haar gezicht half weggerot. De agent heft zijn pistool en schiet haar door het hoofd.

Deze vakantie ben ik The Walking Dead gaan kijken, een Amerikaanse serie over de Zombie Apocalypse.

Afschuwelijke ziekte

Maandenlang hadden een aantal van mijn vrienden het over niets anders dan The Walking Dead. Het bevatte alle ingrediënten voor een goede serie: horror, actie, romantiek en een goede dosis humor. Mijn vrienden waren er verslaafd aan geraakt en met z'n allen waren ze het er over eens dat ik ook moest gaan kijken.

Maar ik wilde niet. Ik wilde mezelf beschermen tegen deze verslaving die hoogstwaarschijnlijk het einde zou betekenen van mijn goede schoolprestaties en mijn sociale leven. Het werd alleen steeds moeilijker. Als half dode wezens kwamen ze op mij af en probeerden ze mij te infecteren met deze afschuwelijke ziekte.

Van verveling naar verslaving

Ze pakten me toen ik het het minst verwachtte. De vakantie was net begonnen en veel van mijn geïnfecteerde vrienden waren in het buitenland. Uit verveling zette ik de eerste aflevering aan, om tegenover mezelf te bewijzen dat ik resistent zou zijn.

Maar dat wat ik niet wilde, gebeurde toch. Ik werd gebeten en het virus verspreidde zich razendsnel door mijn lichaam. Nu strompel ik door mijn dag heen. Mijn ouders en vrienden heb ik al dagen niet gezien. Begin er niet aan mensen, laat je niet bijten... Dan strompel ik nu kreunend naar mijn laptop om een nieuwe aflevering te kijken.

Het is zomervakantie! Onze redactie drinkt met de billen bloot melk uit een kokosnoot op een onbewoond eiland. Tot maandag 2 september publiceren we daarom slechts om de dag een blog, daarna komen we weer op volle kracht terug. En als je ons gaat missen, check dan het beste uit ons archief bij de Klassiekers!

Lees verder

Anna had last van een winterdepressie: 'Constant zo moe'

Daan verkoopt illegaal vuurwerk: 'Verdient gewoon goed en het is zó makkelijk'

Hoe stemden scholieren op de Top2000?