Hidde is anorexia-moe
Hidde
Een half jaar. Zes maanden. 26 weken. 182 dagen. 4368 uur. Mijn wekelijkse undercoverbezoeken aan de eetstoornissenkliniek duren al een half jaar.
En dat vind ik meer dan genoeg.
Toen Hidde (15) nog maar 35 kilo woog, trokken zijn klasgenoten aan de bel. Nu zit Hidde in therapie voor anorexia. Met allemaal meisjes.
De komende vier maanden blogt hij op Scholieren.com over zijn weg naar een gezonde toekomst.
Terwijl mijn klasgenoten op donderdagmiddag leuke uitjes hebben, zit ik opgesloten. Vast in een steriel gebouw waar de medewerkers er een sport van maken om ons de meest ranzige dingen te serveren. Ik doe daar vrolijk aan mee, maar dat terzijde.
Regime
Ontsnappen aan het strenge regime van de kliniek is echter geen makkelijke opgave. Alle cijfertjes op de weegschaal moeten tot op de decimaal kloppen. De 13 kilo’s extra lichaamsgewicht zijn nog niet genoeg: de gewichtsmaffia wil mij met nóg minimaal 6 kilo belasten.
Mijn broer daarentegen, die geheel toevallig en ongewild een lichaam heeft waarmee hij makkelijk in een TL-buis kan slapen (en dan ruimte overhoudt om zich eens lekker om te draaien) laten ze met rust. Het is niet eerlijk.
Binge week
"De laatste loodjes wegen het zwaarst," aldus het grote spreekwoordenboek. Ik zet dan ook alles op alles om mijn eventuele vertrek uit de kliniek zo snel mogelijk te laten plaatsvinden, en besluit een binge week in te lassen. Maandag pizza, dinsdag vette pastasaus en woensdag patat. De worst nightmare van de anorexiapatiënt. Maar niet voor mij: ik voel mij als herboren. Mijn vetcellen hopelijk ook.
Eén van die zware loodjes was de uitslag van het ‘o zo belangrijke’ psychologisch onderzoek. Een geruststelling voor de dames om mij heen: een seksverslaving zit er niet in, ondanks mijn expres absurde antwoorden op te absurde vragen. Hierdoor zei de psych dat ze nooit eerder zo’n bijzondere uitslag van het intelligentieonderzoek had gezien. Maar dat ik bijzonder ben, dat weet ik wel, daar heb ik geen onderzoek voor nodig.
Braaf taart eten
Een half jaar lang deed ik bijna alles wat mij gevraagd werd. Iedere donderdag at ik braaf taart en praatte ik over wat mij schijnbaar dwars zat. Nu wordt het tijd voor me om het stokje van de artsen over te nemen en binnenkort zelf maar eens mijn weg te gaan kiezen. Maar willen zij dat wel? Was het maar vast zover.
Ik ben anorexia-moe. Is dat ook een afwijking?
Over twee weken op Scholieren.com: het slot van Hidde's columnreeks. Lukt het hem echt om die anorexia definitief de kop in te drukken, of moet hij nog maandenlang verplicht taart eten? Surf op vrijdag 20 april naar onze site!
Anorexia is een ernstige aandoening, maar gelukkig wordt er steeds meer over bekend en zijn er goede manieren om je ervan te bevrijden. Meer info? 99gram.nl, proud2bme.nl, Stichting Anorexia Boulimia Nervosa. Speciaal voor de heren bestaat er anorexiajongens.nl en voor de droge uitleg is er Wikipedia.
1 seconde geleden
R.
R.
heel erg goed stuk Hidde! Ik heb met je te doen man!
12 jaar geleden
AntwoordenR.
R.
Ik weet daarnaast ook dat je snel mag hoor! Je wil het, en dan kun je het ook! geloof in jezelf en de rest komt vanzelf!
Succes kerel! Ik kan niet wachten tot je volgende blog!
12 jaar geleden
AntwoordenK.
K.
Pas maar op, Hidde. Straks denkt de gewichtmaffia dat jij graag een TL-buis wilt zijn, en dan ben je nog niet jarig. En dan moet je wel taart eten.
12 jaar geleden
AntwoordenL.
L.
Was gisteren je laaste keer?
aaaah, geen afscheid kunnen nemen.
Hopelijk komt mijn afscheid ook snel.
xx
12 jaar geleden
AntwoordenP.
P.
Heel herkenbaar! Ik ben het ook spuug en spuug zat.
12 jaar geleden
AntwoordenD.
D.
Waarom mag jij hier zomaar artikels schrijven?
12 jaar geleden
AntwoordenH.
H.
waarom mag jij hier zomaar reageren? ;-) http://www.scholieren.com/artikel/183/meewerken
12 jaar geleden
K.
K.
Niet zomaar hoor. We onderwerpen Hidde aan een strafregime van spellingstoetsen en hoorcolleges journalistiek voordat hij voor ons mocht gaan schrijven.
12 jaar geleden
D.
D.
en waarom in derde persoon?
12 jaar geleden
AntwoordenE.
E.
"Wel zei de psych dat ze nooit eerder zo’n bijzondere uitslag van het intelligentieonderzoek had gezien." Bedoelt de psych hiermee dat je ('gewoon') heel slim bent, of heb je een hele gekke intelligentie? Ik vind 'bijzondere uitslag' zo klinken als een wtf-moment van de psych in kwestie. :P
12 jaar geleden
AntwoordenK.
K.
omdat-'ie expres idiote antwoorden op idiote vragen had gegeven, zie ook z'n vorige column.
12 jaar geleden
T.
T.
heeiiii:)
mooi geschreven (ook dat boekje dat je ons mee gegeven hebt is erg mooi! vond mijn moeder trouwens ook ;) )
ik heb de website ein-de-lijk gevonden xD
we gaan je misseeeennn! :'(
xx
12 jaar geleden
AntwoordenM.
M.
zolang je van binnen leeft en iets echt wilt moet je ervoor vechten.
iets openbaren is al heel wat, dat is iets wat niet iedereen zomaar zou doen.
en als je doel lukt moet je het blijven volhouden en doorzetten zolang als je er maar voor voelt.
ik wens je veel succes en hoop dat er een mooi leven voor je ligt.
12 jaar geleden
AntwoordenE.
E.
Hoi Hidde,
Wat schrijf jij goed zeg!! Ik herken veel in wat jij schrijft. Hopelijk kun je de anorexia snel weer in het verleden laten zitten.. De toekomst zonder zit eraan te komen en je mag trots op jezelf zijn! Zoals jij erover kunt schrijven is echt bijzonder!
Je verdient het om die steriele omgeving (toch niet toevallig Rintveld??) achter je te laten en weer fijn thuis te wonen!! Sterkte!
12 jaar geleden
AntwoordenE.
E.
wat sneu sterktex.!!!
12 jaar geleden
AntwoordenD.
D.
hey,
je hebt het over schijnbare problemen en expres rare dingen invullen. Ik snap dat je dat doet maar je moet ook inzien dat anorexia een ernstige tijdelijke geestelijke stoornis is die je wel serieus moet nemen! verder wens ik je heel veel sterkte
12 jaar geleden
AntwoordenL.
L.
Hoi Hidde,
Ik herken veel van wat jij schrijft. Zelf heb ik nooit in een kliniek gezeten en is de officiële diagnose nooit gesteld, maar dat was meer omat ik met slimme praatjes en oneindige smoesjes iedereen redelijk om de tuin wist te leiden. Ik voelde me ongelukkig, véél te mager (35 kilo, 18 jaar, 1 meter 79) en was bang dat ik dood zou gaan. Ik verpeste het leven van iedereen om mij heen omdat ze zich alleen nog maar met mij bezig hielden en ik wilde er zó graag vanaf. Maar tegelijkertijd voelde ik me ook 'veilig' als ik mager was. Ik had wel iets unieks, ik viel op, mensen keken naar mij, ik was er goed in en ik was in ieder geval niet te dik. Terwijl ik het ook walgelijk vond. De tweestrijd was onvoorstelbaar. Maar diep van binnen wist ik dat het zo niet kon. Toen ik mijn vriend ontmoette besloot ik: het roer moet om. Niet alleen voor mezelf, maar voor iedereen om mij heen ook. En toen heb ik het eindelijk voor elkaar gekregen om met verstand op nul mezelf weer gezond te krijgen. Nu ben ik goed op gewicht, maar in mijn hoofd is het nog altij onrustig. Eten gaat vaak nog steeds niet van harte. Maar ik ben nu in ieder geval gezond, mijn leven is weer leuk en de mensen om mij heen hebben rust.
Ik hoop dat jij jezelf ook uit deze spiraal weet te krijgen, onthoud gewoon dat het toch echt moet gebeuren, dat weet jij van binnen ook. Dan kun je het beter meteen doen. Succes met alles.
12 jaar geleden
Antwoorden