Het slechtste Valentijnsgedicht aller tijden
Lieve Laura Annemarie,
Ik heb al lang een fantasie:
Ik zou willen worden, zeker en vast,
De spiegel op jouw kledingkast
Dan bracht ik uren door met kijken
naar je kenmerkende snoet
Terwijl je vergeefse pogingen doet
Op Doutzen Kroes te lijken
Echter, ware schoonheid zit vanbinnen
Jij bent het levende bewijs
Qua uiterlijk valt er niets te winnen
Maar je innerlijk verdient een prijs!
Uiteindelijk is dát wat telt
De looks kun je kopen met geld
(Wat je trouwens ook niet bezit,
misschien ooit aan het eind van de rit)
Annemarie, ik druk jou op het hart:
Jij bent mijn geluk, vanaf de start
Daarvoor wil ik een presentje geven
Gewoon iets leuks, iets dols
Dacht aan een armband, even
Maar die past niet om je pols
Misschien iets voor je haar?
Dan wordt het weer vuurrood
Neen. Het besef kwam daar:
Het is al te lang dood
Dan blijft er één ding over,
je moet er iets voor doen,
Als jij een glimlach tovert
Geef ik een dikke, vette zoen
Uiteraard zal ik proberen
Jouw koortslip te negeren
Maar het zal me wel betreuren
Als je uit je mond blijft meuren
Dus zit er verstopt in deze brief
Alvast een smintje, liefste lief
Hoop’lijk doet het je geen pijn
Dat ik zo direct kan zijn
Want ik vind je heel speciaal
In alles ben je supertop
Je bent zelfs nog A-materiaal
in een behashop😉
O ja, ik wil ook nog met je daten
Zo te zien doe je niet aan diëten
Dus zullen we in een friettent gaan eten?
Ik betaal wel voor de snacks,
Liefs,
Je ex
P.s.
Als je niet verlangt naar mijn kus,
mag ik dan het nummer van je zus?
1 seconde geleden