Strafregels schrijven. Eén zinnetje, waar de docent een ontzettend diepgaande boodschap (/sarcasm) in zet, moet zo'n 10 tot 500 keer worden overgepend, afhankelijk van hoe diep de woede van je docent gaat.

In de brugklas moest ik 't nog wel eens doen. Hersenloos werk. Laatst ook weer, terwijl er keiharde muziek opstond en ik verschillende gesprekken voerde. Wat heb ik daar nou aan?

Als 't aan mij ligt: niente, noppes, nada. Ik zat daar tot honderd keer toe hetzelfde zinnetje te schrijven ("Ik zal mij in de les goed gedragen en interesse tonen", iets wat ik blijkbaar niet goed genoeg deed volgens een leraar die uit het fossiele tijdperk komt) en was in m'n hoofd met hele andere dingen bezig.

Als je je docent woedend "HIER IS EEN BLAADJE, PAK MAAR EEN PEN EN BEGIN TE PENNEN!" hoort roepen, denk je echt niet "Holy shit, dit is mijn dood". Eerder "Jammer, een half uurtje minder vrije tijd." Het is niet alsof je gaat twijfelen aan je morele bestaan en besluit voor jezelf dat je nu écht je leven moet omgooien, omdat strafregels schrijven toch echt het toppunt is. 

Absoluut niet, dus je gaat ook geen moeite doen of inzet tonen bij die strafregels. Maar als je nou een verslag zou moeten schrijven van je docent over wat jouw leven betekent, of een diepgaand gedicht zou moeten maken, dan pas zou je er nog enigszins moeite voor moeten doen. En erover nadenken.

Voorgekauwde straf

Maar nee, je docent maakt het eigenlijk altijd best makkelijk voor je: hij/zij kauwt voor wat je moet doen en je hoeft er niet eens bij na te denken. Maar daar heb je als leerling toch geen moer aan? Al moet ik vijfduizend strafregels schrijven, mijn attitude blijft waarschijnlijk toch altijd "Come at me, bro".

Opvoeddeskundige Astrid Boon, schrijfster van het boek 'Straf Regels', denkt juist dat het schrijven van ouderwetsche strafregels wél de oplossing van het millennium is. Haar gedachte: je prent leerlingen het goede gedrag in ("ik mag dit niet, maar moet juist dat doen") en berooft ze van hun tijd. De beschrijving van haar boek is ook erg lieflijk: "Vol voorbeelden van strontvervelende pubers die zich dankzij de ludieke strafregels weer gingen gedragen." Wat ontzettend gezellig. Maar sorry Astrid, je hebt geen gelijk.

Stomme straf

Zulke negatieve macht, compleet met afsnauwen, publiekelijk vernederen en saaie schrijfstraffen, helpt niet. Want leer je als leerling dan iets bij in de samenleving? Nee, excusez-moi, docenten van Nederland. Zo creëer je alleen maar meer afstand tussen jou en je leerling. Daarmee breng je echt geen mooie boodschap over. En zeker niet eentje die blijft hangen.

Dus leraren, zet jullie macht eens om in iets positiefs. Een gedicht of verslag over ons gedrag is voor ons allebei leuker én effectiever. Wij leerlingen kunnen 't weten. Verzin daarom alsjeblieft voortaan wat originelere straffen, wil je ons 'strontvervelende pubers' (Astrid Boon zei het toch echt zelf) in het gareel houden.