De meeste leerlingen zijn blij als ze na het laatste uur hun schoolgebouw kunnen verlaten. Maar Floor (17) gaat dan niet naar huis: zij woont op het internaat van het Lemmensinstituut in het Belgische Leuven, waar ze zich specialiseert in het spelen van harp.

Eén keer eerder hebben Floor en ik elkaar ontmoet, maar we kennen elkaar vooral via de brieven die we sinds twee jaar aan elkaar schrijven. De laatste brief vóór onze ontmoeting eindigen we niet met 'tot de volgende brief!' maar 'tot ziens'. We treffen elkaar in Luik - of eigenlijk Liège Guillemins; het is en blijft Wallonië. Dit station is een van de meest imposante die ik ken: tienduizend vierkante meter bontgekleurd glas treedt je tegemoet als je het perron nadert.

Muzikaal gezin

Floor groeit op in Wallonië, dus spreekt een aardig woordje Frans. Dat komt handig uit als we op een terras 'pain aux légumes' en pannenkoeken met 'fruits et confiture' willen bestellen. "Op mijn basisschool werd wel Nederlands gesproken, maar ik heb de laatste drie jaar thuisonderwijs gevolgd", vertelt ze. Ze leert snel en werkt zich als een razende door de lesstof heen. "Ik ben hoogbegaafd, wat voor moeilijkheden zorgde op school. De leraren wilden me geen extra lesstof aanbieden. Uiteindelijk besloten mijn ouders dat ik van huis uit les zou volgen." In België moet je een examen afleggen op het eind van de basisschool. "Die was wel in het Frans, dus ik heb in die drie jaar voldoende basisvaardigheden moeten opbouwen om die examens te kunnen maken."

Om Floors nek hangt een ketting met een muzieknootje, op haar trui staat in grote letters 'musician' geschreven. Ze groeit op in een muzikaal gezin. "Mijn moeder is muzikant, zij zat vroeger ook op de school waar ik nu zit. Ik was nog klein toen ik aangaf dat ik ook wel viool wilde spelen. Mijn moeder nam toen een oefenexemplaar van haar werk mee." De liefde voor harp komt pas later. "Toen ik een jaar of tien was, zag ik een meisje van mijn leeftijd harp spelen. Ik zei tegen mijn moeder: dat wil ik ook." Sindsdien zijn Floor en haar harp onafscheidelijk.

Internaat

Na haar basisschool thuis te hebben afgerond, gaat Floor naar een reguliere middelbare school. Thuis volgt ze muzieklessen. "Op mijn huidige school kun je pas vanaf het derde leerjaar instromen. Omdat ik twijfelde of ik niet gewoon regulier onderwijs zou blijven volgen, ben ik pas in het vierde leerjaar ingestroomd." Het Lemmensinstituut is een school voor kunstonderwijs. De leerlingen volgen naast hun 'normale' lessen een intensief programma voor dans, theater of muziek. Omdat de afstand tot de school voor Floor te ver is om dagelijks heen en terug te reizen, besluit ze doordeweeks op het internaat te gaan wonen. "Ongeveer 70 procent van de leerlingen op mijn school blijft hier slapen, dus dat is vrij normaal. Mijn zusje woont hier inmiddels ook.

Natuurlijk was de eerste week wennen, maar ik heb eigenlijk nooit heimwee gehad. Dat heeft ook te maken met het feit dat we heel warm verwelkomd werden door de andere leerlingen. Veel van hen weten hoe het is om ineens niet meer thuis te wonen."

Hechte vriendschappen

Net als iedere leerling moet Floor gewoon eindexamen doen, maar de dagen op haar school zien er wel wat anders uit. "De lessen zijn vaak wat meer vakoverstijgend. Bij Nederlands leren we bijvoorbeeld hoe we een motivatiebrief voor een conservatorium moeten schrijven, want dat is iets wat veel van ons moeten doen." Na school is er weinig tijd voor ontspanning. "De muziekleerlingen mogen gebruik maken van de repetitieruimtes, dus daar zitten we tot een uur of tien. Op het internaat heeft iedereen een eigen slaapkamer, maar er is ook een gezamenlijke ruimte. De dansers en theaterleerlingen zijn behoorlijk verbaasd als ze daar een muzikant zien ontspannen. We leven echt in de repetitieruimtes, haha."

Maar een heel internaat vol pubers, gaat dat wel goed? Niet altijd, aldus Floor. "Er worden heus wel streken uitgehaald. Op woensdagavond gaan we Leuven in, maar op andere momenten mogen we niet van het terrein af. Natuurlijk doen mensen dat wel, regelmatig gaan leerlingen wandelen in de bossen." Zelf heeft ze er ook wel ervaring mee. "Ik ben wel eens een keer friet gaan halen. Dan belde ik mijn vrienden of ze de nooddeur open kwamen doen."

Leven met je schoolgenoten heeft volgens Floor voor- en nadelen. Ze eten, studeren en repeteren samen. "Natuurlijk is dat gezellig. Een groot voordeel is dat je elkaar veel sneller leert kennen, er ontstaan diepere vriendschappen. Maar de ruzies zijn ook intenser en roddels verspreiden zich hier heel snel." 

Op kot

Inmiddels heeft Floor net haar eindexamenjaar afgerond. Haar droom is om concertmuzikant te worden. "Ik heb auditie gedaan bij verschillende conservatoria, ook die in Maastricht. Maar bij muziekopleidingen is het vaak zo dat je kiest voor de docent van wie je les krijgt, niet zozeer voor het opleidingsinstituut. In Namen (een stad in Wallonië, red.) klikte het met docent, en in de stad voelde ik me thuis."

Een kamer, of zoals ze het in België noemen, een 'kot', heeft ze al gevonden. "Het is fijn dat ik alles al geregeld heb, nu kan ik me echt storten op het afronden van mijn school." Hoewel ze al twee jaar niet meer thuis woont, is het toch een grote stap om op zichzelf te gaan. "Ik ben het natuurlijk wel al gewend om niet meer met mijn ouders te wonen, dus dat is niet anders. Maar op het internaat staan de opvoeders op je deur te bonken als je niet wakker wordt en wordt er voor je gekookt." Ze kijkt uit naar haar volgende stap, maar weet dat het ook intensief wordt. "Er wordt vaak over muzikanten, maar eigenlijk over kunstenaars in het algemeen, gezegd dat je er wel komt als je genoeg talent hebt. Maar talent is echt niet alles. Je moet er ook gewoon heel hard voor werken."

Dit wil je ook lezen:

Dj Mees (17) draait erop los met drie platencontracten