Hij was de ultieme stoere man. Met z'n klassieke cowboyhoed, zijn soms wat verbeten blik, zweep en eeuwige leren jack veroverde hij mijn hart. Hij was altijd in voor avontuur, was niet bang voor rollende stenen en liep dwars door grote spinnenwebben heen.

Op m'n twaalfde had ik zo ongeveer heel mijn vaders Indiana Jones-collectie bekeken. Ik vond het fantastisch, omdat alle films zo lekker spannend waren: veel actie, gevechts- en actervolgingsscènes. 

Alhoewel driekwart van zijn tegenstanders altijd op gruwelijke wijze werd afgeslacht, bleef hij altijd in leven. En dat terwijl hij soms de meest debiele, ondoordachte acties uithaalde. Ik vond hem een ongelofelijke mazzelaar, maar wist dat zijn tegenstanders ook bij lange na niet zo slim, sterk en moedig waren. De gruwelijke manier waarop sommige slechteriken afgeslacht werden bracht me ook totaal niet van de wijs: ze hadden het immers verdiend!

Trouwe man

Nog een pluspunt: terwijl James Bond in elke film een ander chickie versierde, bleef Indiana (voor intimi: Henry Jones) trouw aan 'zijn' Marion. Dat was hartstikke romantisch, maar natuurlijk ook wel een beetje jaloersmakend. Het liefst wilde ik de vrouw zijn die samen met Indiana door de woestijn crosste in een übercoole jeep. En hij moest mij redden uit de handen van de slechteriken, niet háár. Wat mij betreft was zij degene die daar in een grot achterbleef, terwijl Indiana mij met z'n zweep zou beschermen. Samen zouden we de 'Lost Ark' wel vinden. 

Droomwereld

Mijn voorliefde voor Indiana Jones-films ging zó ver, dat zelfs m'n ouders er op een gegeven moment gek van werden. ''Nee, we kijken nu eens een keer een andere film. We hebben The Last Crusade nu al vijf keer gezien deze maand.'' De enige die nog wél wilde meekijken was mijn broertje, en die speelde alle scènes na met zijn action figures. Op dat moment begon ik me wel 'n beetje te realiseren dat mijn hopeloze crush voor Indiana alleen in een droomwereld werkelijkheid zou worden.

Opa Harrisson

Dus ging mijn stille liefde voor Indiana Jones ook weer voorbij. Ik kwam erachter dat hij ook nog andere heldenrollen vertoonde in films als Star Wars. Toen ik ergens las dat hij in real life drie keer getrouwd was (niet met Marion?!), moest ik ook even slikken. En het feit dat-'ie eigenlijk best wel oud was - nog ouder dan m'n eigen vader - was ook best wel creepy. Sterker nog, ik had 'm bijna opa Harrison kunnen noemen! Gezien zijn leeftijd kon hij überhaupt geen stunts meer uitvoeren, dan zou hij alleen maar benen/armen/andere ledematen breken.

Als ik nu nog wel eens een Indiana-film kijk (eens in het jaar, don't worry!), vind ik 'm stiekem nog steeds wel een beetje leuk. Toch weet ik nu dat ik naar een hele jonge heldenversie van Harrison aan het kijken ben, en dat die dus niet echt bestaat. M'n crush voor Indiana is verleden tijd. Nee, laat Harrison maar lekker van z'n pensioentje genieten, samen met z'n derde vrouw.