Hij is de reden dat ik nog jarenlang wordt gepest door m’n moeder. Met zijn ronde brilletje, zwarte, slordige haren, sexy litteken en zijn heldhaftige karakter. Op extreem jonge leeftijd viel ik al in diepe zwijmel-trance tijdens het lezen over zijn avonturen of bij zijn aanblik op het witte doek en m'n tv-scherm. En ik heb nog zeven delen van hem mogen genieten.

Nieuw: de reeks over mannelijke film- en televisie-idolen. Onze vrouwelijke bloggers zwijmelden in hun jonge jaren bij helden als Harry Potter, Ash, Superman en Peter Pan. Tussen het dromen door schreven ze een blog over hun stiekeme 'crush' van vroeger.

Toen ik ongeveer zeven was begon ik met het lezen van de eerste Harry Potter-boeken. Ik kon nog niet heel goed lezen en begreep maar 60% van het boek. Wat ik wél begreep was dat ik moest en zou trouwen met Harry Potter. Hij bestreed de duistere Voldemort, verloor beide ouders op jonge leeftijd en redde levens van onschuldige mensen. En hij had een stoer litteken op z’n hoofd. Iets wat ik ook had (en heb), op dezelfde plek, alleen is die van mij wat minder opvallend en (jammer genoeg) niet in de vorm van een bliksemschicht. We moesten wel soulmates zijn. 

Brilletjes en krullen

Ik droomde ’s nachts over hoe ik Hermelien zou zijn (hallo, m’n haar is ongeveer identiek aan dat van Hermelien. Ik had haar rol gewoon moeten spelen!) en hoe Harry ook verliefd op mij zou worden. We zouden samen de duistere Voldemort en zijn volgelingen verslaan. Daarnaast zouden we kindjes maken met brilletjes en krullen, en natuurlijk zouden ze allemaal naar Hogwarts gaan. Met onze amnesie- en confundospreuken zouden we alle slechte wezens wegtoveren en de hele wereld aankunnen.  En Ron, die mocht de peetvader van al onze kindjes worden. Misschien zou ik 'm wel kunnen koppelen aan een van m'n beste vriendinnen.

Intense liefde

Vaak denk je na een paar maanden diehard fan zijn dat het wel weer over is. Zo was het niet bij mij. Want nadat ik alle boeken had gelezen (en nog drie keer opnieuw, plus in het Engels), ging ik ook alle films kijken. Minstens vijf keer. Nu was er ook nog eens een visueel beeld bij de liefde van m’n leven. Hij leefde. Helaas in Engeland.  Maar dat maakte me niet uit. Ik was er oprecht van overtuigd dat als ik zo’n intense liefde voor deze onbereikbare jongen voelde, hij het wel terug moést voelen. Ik dacht echt dat onze wegen elkaar uiteindelijk wel zouden kruisen, en die schattige kindertjes er ooit wel zouden komen. 

Postuil

Helaas heb ik tot nu toch nog steeds geen bericht ontvangen via Hedwig de postuil. Nadat ik een bepaalde leeftijd had bereikt, begon ik me ook wel te realiseren dat m’n intense crush vrij onrealistisch en onbereikbaar was. Nu maak ik er alleen nog maar grapjes over tegen m’n vrienden.  Toch ben ik stiekem nog steeds een beetje fan van Harry: ik zit erover na te denken om een tijdje in Londen te gaan studeren. Een romance is dus niet helemaal ondenkbaar..

Misschien tot dan, Harry. Ik zie je op perron 9 ¾.