Twee kratten, vier á vijf boodschappentassen, een sporttas en een ukelele. Dat sjouw ik elke maand mee als ik van huis wissel. Nee, ik ben niet de dochter van een miljardair dat van het ene vakantiehuis naar het andere huis verkast…ik heb gewoon gescheiden ouders.

De meeste kinderen van gescheiden ouders wisselen misschien iets vaker…om de week bijvoorbeeld. Of ze wonen permanent bij de ene ouder en gaan af en toe langs bij de ander. "Om de maand? Mis je je andere gezin dan niet?" of "Waarom wissel je niet vaker?" Ik heb het al zo vaak gehoord…in deze blog leg ik het even uit.

Alleen een knuffel

Nog voor ik twee was gingen mijn ouders uit elkaar. Ik weet niet beter dan dat ik heen en weer reis en standaard maar één ouder zien, ik doe dit immers al ruim 15 jaar. Het is niet dat ik mijn andere gezin dan niet mis als ik bij de één ben, maar ik ben het wel gewend.

Vroeger hoefde ik mijn ouders überhaupt amper te missen, want ik wisselde twee/drie keer per week. Maandag, dinsdag en woensdag bij mijn moeder, dan donderdag en vrijdag bij mijn vader en het weekend om en om. Jarenlang sleepte ik alleen een knuffel mee van huis naar huis. Voor de rest had ik niks nodig, want ik had alles dubbel. De paar dingen die ik niet dubbel had, kon ik best een paar dagen missen.

Een kleine brugger met een grote tas

Jarenlang ging dat soepel, tot ik naar de middelbare school ging. Dan heb je ineens wel spullen die je mee moet sjouwen. Elke donderdagochtend bij mijn moeder stopte ik mijn boeken van vrijdag alvast in mijn tas zodat ik uit school meteen door kon naar mijn vader. Een paar extra boeken in mijn tas waren best te doen, maar als ik het weekend ook bij mijn vader bleef, moest ik al mijn schoolboeken meesjouwen. Dan liep ik daar rond: zo'n typische brugger - maar dan nog kleiner dan gemiddeld - en een nog grotere rugzak.

Naast dat mijn rugzak gewoon veel te groot en te zwaar was, was het om meer redenen niet handig. Als je elke week drie keer extra spullen mee moet sjouwen, vergeet je nog wel eens wat. Ik moest dus minstens één keer per week aan een docent uitleggen dat ik mijn boek niet bij me had, doordat het in het verkeerde huis lag. Na een paar weken geloofden mijn docenten niet meer dat ik onhandig was, maar dachten ze dat ik de draak met ze stak.

Een krat (en een boodschappentas)

Na een paar vermoeiende eerste maanden van de brugklas besloot ik maar om om de week van huis te wisselen. Dat heeft mijn kans op een hernia verkleind, want vanaf toen hoefde ik niet meer al mijn schoolboeken in mijn rugzak mee te nemen. Sindsdien brachten mijn ouders een krat heen en weer.

Ik vergat nog steeds even vaak spullen, maar dat kwam omdat ik ook meer mee ging nemen. Als ik een week wegging, wilde ik ook nog wel wat van mijn favoriete shirtjes mee. Oh, en wat als ik wilde tekenen…voor de zekerheid ook mijn potloden mee. Dan ook maar een paar leuke boeken. Elke week nam ik meer spullen mee en dus was ik elke week langer bezig met het in- en uitpakken van mijn spullen. Eén krat werden er twee. Even later kwam er nog een boodschappentas bij.

Twee kratten en meerdere boodschappentassen

Het duurde zo lang om steeds alles in en uit te pakken dat het me elke week bijna een hele dag kostte. Dus om de week werd om de twee weken. Toen kwam er nog een boodschappentas bij…en nog één. 

Na een jaar begon om de twee weken ook irritant te worden. Dat is toch 24 keer per jaar je hele hebben en houden inpakken. Dat is vermoeiend. Toen besloot ik om pas na een maand te wisselen, met als gevolg dat ik nog meer spullen mee ging nemen. Het kostte dus nog meer tijd en moeite om alles in en uit te pakken, maar dat kan ik best 12 keer per jaar aan.

Een hele verhuizing

Dus inmiddels sleep ik elke maand twee kratten, vier á vijf boodschappentassen, een sporttas en een ukelele mee. Nee, ik mis mijn ouders niet heel erg. Nee, ik ga niet vaker wisselen. Ik heb veel verschillende opties uitgeprobeerd en dit is ook zeker niet ideaal, maar het heeft zo zijn voordelen. Zo kan ik als ik ooit werkloos word altijd bij een verhuizer gaan werken, want als ik ergens ervaring mee heb is het wel spullen heen en weer sjouwen.