Ik zou leren koken. Ik zou een boek schrijven. Boeken lézen. Ik zou de populairste jongen van de school worden. Muziek gaan maken. Als ik eens achter die verrekte computer vandaan zou komen, zou ik mijn leven niet langer vergooien.

Dus dat is wat ik deed. Ik ging de hele maand januari door het leven zonder computer en mobiel internet.

Helaas kan ik nog steeds niet koken. En is er ook van de rest vrij weinig terechtgekomen.

Goede voornemens

Een flashback: eind december check ik voor de zoveelste keer uit pure verveling Facebook en ontdek ik voor de zoveelste keer dat er geen flikker is gebeurd in mijn vriendenkring. Het is zaterdag, het is drie uur en het regent net niet hard genoeg om het hozen te noemen.

Inmiddels heeft mijn hand zich door het leunen zo lang in mijn wang geboord dat ik een prent heb, vingerafdrukken inbegrepen. Huiswerk heb ik wel, maar de leraar gaat dat toch niet controleren. Niemand kan afspreken en ik vind dat ik iets moet gaan dóen. Van mijn stoel afkomen.

De stekker eruit

En ineens zie ik het licht. Als ik me los zou kunnen breken van die duivelse sociale media, YouTube, Spotify, torrentsites en het internet - en als ik trouwens toch bezig ben maar alle computers in het algemeen - kan ik van mijn reet afkomen en meer contact leggen met mensen. Echte winkels bezoeken in plaats van Bol.com. Beter leren drummen.

Dus ik laat mijn facebookwachtwoord veranderen en trek de stekker eruit. Niet helemaal trouwens: alleen voor school, werk en filmprojecten mag ik van mezelf nog steeds mailen.

Veranderingen

De eerste paar dagen vergeet ik nog wel eens dat ik geen filmpjes meer kan laten zien aan vrienden, of liedjes kan laten horen. Het wordt pijnlijk duidelijk dat ik internet in het dagelijks leven nodig heb als ik (meerdere malen!) hopeloos verdwaal op de fiets omdat ik Google Maps niet kan gebruiken.

In de loop van de eerste week maakt mijn bureaustoel plaats voor de bank en blijkt Dr. Phil een goeie vervanging voor Facebook. De eerste paar dagen help ik mijn ouders nog met koken, maar al snel vind ik Editie NL veel belangrijker. En ik houd niet eens van dat programma.

Overigens mis ik helemaal niets op Facebook, behalve misschien instagramfoto's van starbucksbekers. De enige keer dat mijn gebrek aan sociale media vervelend wordt, is wanneer ik een schoolgenoot wil bereiken waar ik het e-mailadres niet van heb. Moet ik helemaal gaan rondmailen om dat adres te pakken te krijgen. Hè bah, moeite.

Houding

In de loop van de maand besef ik dat dit project niet draait om Facebook, Twitter, YouTube of welke site of game dan ook. Het draait om mijn houding. Als ik actiever wil worden, moet ik gewoon actiever dóen.

Ik verruil de computer eigenlijk voor de tv en schiet daar vrij weinig mee op. Bovendien: de iPhones zijn niet de reden dat niemand meer een gesprek kan hebben zonder even op Twitter te kijken of iets te whatsappen, dat zijn we zelf. Je kunt er nog altijd voor kiezen om dat ding even links te laten liggen.

Probeer het zelf

Als ik echt actiever wil worden, moet er iets anders veranderen dan mijn toegang tot de pc. Daarom ga ik nu niet iedereen aanmoedigen ook een maand zonder computer te doen, want dat is best extreem. Maar probeer eens een week zonder je favoriete website te doen om te kijken hoeveel tijd je er eigenlijk aan besteedt. Het is mij duidelijk dat internet een middel moet zijn om bijvoorbeeld in touch te blijven met je vrienden of informatie op te zoeken, maar niet om volledige middagen aan te verspillen.

Dus kijk jezelf recht eens aan in de spiegel en stel jezelf de vraag: "Moet ik echt zoveel computeren?". Een beetje minder is echt zo lastig niet. Misschien leer je zelfs nog koken!