Vorig jaar kreeg ik van school de optie om in de vierde een paar maanden in het buitenland door te brengen. In oktober vorig jaar was het nog maar een droom, maar na maanden e-mails sturen en veel afwijzingen ben ik nu eindelijk in één van de drukste en mooiste steden van de wereld: Parijs.

Een maand geleden kwam ik hier aan zonder enig idee wat me te wachten stond. Dus toen ik aanbelde en daar mijn gastfamilie in de deuropening zag staan, dacht ik bij mezelf: 'Waar ben ik nou weer aan begonnen? Ik ga drie maanden in huis wonen bij mensen die ik niet eens ken.' Gelukkig was de familie heel aardig voor me en voelde ik me al snel thuis. Het spannendste gedeelte moest nog wel komen:  de eerste schooldag.

Het moment dat ik de school in kwam voelde ik me gelijk weer een brugklasser. Je kent niemand, alles is nieuw en ik sprak de taal niet eens. Dit was het moment om te besluiten bij wie ik deze aankomende maanden wilde horen. Al snel kwam ik in contact met wat andere buitenlandse scholieren, onder andere uit Zwitserland en Australië, die erg aardig waren en eigenlijk precies hetzelfde meemaakten als ik. Het was fijn om te weten dat ik er niet alleen voor stond.

Verschillen

Na een maand in het land van de croissant te hebben doorgebracht kan ik best wel wat verschillen opnoemen tussen de scholen in Frankrijk en in Nederland. Tijdens de lessen gebruik je bijvoorbeeld geen boeken; de leraar vertelt en jij schrijft op. Voor mij is dat best lastig, want ik heb natuurlijk geen idee waar de leraar het over heeft. Dus voor de mensen die ook naar het buitenland gaan, bij deze alvast een tip: maak je geen zorgen als je iets niet snapt en daardoor je huiswerk niet hebt gemaakt. Ten eerste: je bent een buitenlander, dus het is logisch dat je niks begrijpt. Ten tweede: je gaat over een paar maanden toch weer weg, dus als je een drie haalt voor een toets is er niemand die er wat van zegt. 

Tijdens de lunch wordt hier uitgebreid gegeten. Vaak vis met groente of pasta. Dat is wel wat anders dan een boterham met pindakaas. Ook wordt er hier veel meer naar de leraar geluisterd. Toen de eerste dag iedereen z’n telefoon in moest in moest leveren, deed iedereen dat ook echt. Op mijn school zouden denk ik heel veel mensen gewoon zeggen dat ze hem vandaag niet bij zich hebben, die smoes hebben ze hier in Frankrijk blijkbaar nog niet ontdekt.

Kortom, in het begin is het misschien even lastig en wil je liever naar huis, maar als je dan eenmaal met je nieuwe vrienden bij de Eiffeltoren zit, besef je, ik ben hier nu en dat is toch best wel cool. Dus voor iedereen die nog twijfels heeft, gewoon doen! Ik zou dit avontuur voor geen goud gemist willen hebben.