Diepvriespizza's zijn mijn favoriete maal als mijn ouders niet thuis zijn. Toch gaat dat vervelen als je alle smaken van Margerita tot Hawaï hebt gehad. Deze keer pak ik het anders aan: ik ga gezond, hip en lekker koken met Jamie Oliver.

Als ik pizza eet kijk ik namelijk vaak naar de kookprogramma's van Jamie. Samen met zijn überblije vrienden zet hij maaltijden in elkaar die er heerlijk uitzien. Constant roept hij dat het allemaal zo verschrikkelijk makkelijk is. Ik ga het maar eens uitproberen.

5-minuten receptje

Uit de boekenkast tover ik Jamie's Dinners tevoorschijn en blader door naar het hoofdstuk met 5-minuten recepten. Naast een kekke foto van Jamie staat dat je 'geen uren nodig hebt om betoverend lekker eten neer te zetten. Alleen een koekenpan met anti-aanbaklaag!' Klinkt goed Jamie! Ik blader langs de belachelijk mooie foto's van eten en besluit rundvlees met paksoi, paddestoelen en noedels te maken. Volgens het recept kan ik dit in 5 minuten en 12 seconden bereiden. Het lijkt wat snel. Een diepvriespizza zit meestal langer in de oven. Maar ik vertrouw op Jamie. Hij heeft er immers verstand van.

Ik grijp de ingrediënten bij elkaar, zet de pan op het vuur en start. In een razend tempo open ik het pakje noedels en smijt het in de pan, maar het water kookt nog niet eens na 5 minuten. Ook drijven er sliertjes plastic van de verpakking tussen de noedels. Ach, die vis ik er later wel uit. Snel ga ik door met het snijden van de chilipeper. Dat gaat goed (slechts 3 keer in mijn vingers gesneden!) totdat ik een vuiltje in mijn oog weg wil halen. AU, brandende ogen! Kennelijk zat er nog chilipeperspul op mijn handen.

Laffe sliertjes

Ondertussen is er al 10 minuten voorbijgegaan en lacht de Jamie op de kaft van het kookboek mij keihard uit. Toch ga ik door, want ik ben nu toch al bezig. Vlug giet ik olie in de pan en gooi het vlees erin. De olie spat vervaarlijk tegen mijn armen. Vergeleken met de pijn van peper in je ogen, valt dit nog wel mee.

Als mijn stopwatch op 24 minuten en 3 seconden staat merk ik een nieuwe keukenramp op. Ik ben vergeten de noedels van het vuur te halen en de inhoud van de pan is veranderd in een doorzichtige pap met laffe slierten. Ik probeer nog te redden wat er te redden valt, als de telefoon gaat.

Zwarte rook

Het telefoontje duurt wat langer dan gepland en eenmaal terug in de keuken zie ik zwarte rook opstijgen naar het plafond. M'n lapje vlees, helemaal vergeten! De stukjes peper die ernaast in de pan liggen zijn ook al zwartgeblakerd. Misschien was het handig geweest als ik de afzuigkap had aangezet, want ik merk nu pas dat het huis ruikt naar verbrande koe.

55 minuten en 23 seconden nadat ik begon, gooi ik het eten in de vuilcontainer. Niks blije mensen met lekker en gezond eten. Mijn ogen branden nog lichtjes van de peper en het huis stinkt een uur in de wind. Jamie, je wordt bedankt.