"Ik kan dit echt niet betalen nu, ik moet sparen", verzucht ik voor de zoveelste keer die maand. Dit keer gaat het om concerttickets, maar alle situaties zijn al wel een keer voorbij gekomen: een geweldig jurkje, een luxe doucheproduct, een nieuw parfum.. En iedere keer blijft het ook bij deze opmerking, want daarna duw ik mijn goede voornemens weg en trek ik toch mijn pinpas. Dit moet een keer anders.

Vage plannen werken niet, zo heb ik inmiddels ontdekt. 'Iets minder geld uitgeven' en 'geen onzin kopen' zijn onduidelijke doelen en dus moeilijk om aan vast te houden. Daarom nam ik een extreme beslissing: ik  ging een maand lang geen cent uitgeven.

Uitzonderingen

Er waren een paar uitzonderingen op dit experiment. Zo heb ik een klein winkeltje waarin ik geborduurde tassen en beschilderd servies verkoop en moest ik materiaal inslaan en verzendkosten betalen. Ook dingen voorschieten mocht natuurlijk gewoon, mits ik het voor het einde van de maand terug zou krijgen. Ten slotte woon ik nog thuis en doen mijn ouders de boodschappen. Eten van de dagelijkse boodschappen mocht, maar mijn ouders vragen om iets te kopen wat ik anders zelf zou hebben betaald natuurlijk niet.

Het experiment begon officieel op 13 september. Bijna had ik de uitdaging, zoals ik wel vaker doe, uitgesteld door mezelf te vertellen dat ik beter kon wachten tot 1 oktober, omdat dat een mooie startdatum is, maar dat zou wel erg slapjes zijn geweest. Gelukkig bleek het experiment ook gewoon te kunnen lukken als je midden in een maand begint.

Resultaat & trucjes

Want ja, het is gelukt. Met uitzondering van één concertticket kopen voor een concert van één van mijn favoriete artiesten dat snel uitverkocht zou raken, heb ik een hele maand lang geen geld uitgegeven. Sterker nog, inmiddels is het experiment al 10 dagen geleden afgelopen, maar ligt mijn pinpas nog steeds stof te verzamelen.

Eén van de grootste maatregelen die ik heb genomen om geen geld uit te geven was me uitschrijven voor alle mailing lists van kledingbedrijven. Als je geen lokkende mailtjes krijgt, merk je vaak dat je helemaal geen nieuwe kleding nodig hebt. Daarnaast moest ik hard mijn best doen om geen geld uit te geven aan eten. Mijn beste vriendin woont erg ver weg en als we elkaar zien, spreken we meestal halverwege af in een grote stad. Dat betekent dat we op zulke dagen altijd lunchen bij een tof, maar duur eettentje. Deze keer nam zij een stokbrood mee en ik een leftover potje zelfgemaakte jam. Aan de gracht hebben we onze gratis maaltijd gegeten en dat beviel prima.

Ook winkelen met mijn moeder vormde een obstakel. Het tripje naar de stad stond al weken gepland, maar nu kon ik plotseling niets meer kopen. Heel even twijfelden we of we dan wel moesten gaan, maar we besloten het gewoon te doen. Window-shopping is minstens net zo leuk als gewoon shoppen én je weet tenminste zeker dat je geen impulsaankopen doet waar je achteraf spijt van krijgt. De dingen die ik heel graag had willen hebben, heb ik gefotografeerd en op mijn verlanglijstje gezet. Volgende maand ben ik namelijk jarig, dus dan weet ik in ieder geval wat ik moet vragen.

Conclusie

Over het algemeen ben ik heel blij met de resultaten van het experiment. Het heeft me geleerd dat je met een beetje plannen en nadenken een heleboel geld kunt besparen. Realistisch gezien is het natuurlijk niet mogelijk om nooit meer geld uit te geven, maar een maand serieus bezig zijn met mijn uitgaven heeft er wel voor gezorgd dat ik in het vervolg geld - dat ik anders onnodig had uitgegeven - in mijn zak houd. Zo zal ik vaker eten van huis meenemen als ik de deur uit ga, me niet meer terug inschrijven voor promotie-emails en langer nadenken over hoe hard ik iets nodig heb voordat ik het koop.

Het geld dat ik deze maand gespaard heb, heb ik overgemaakt naar mijn spaarrekening voor mijn studie. De komende maanden ga ik vooral sparen voor een tripje naar Londen in de kerstvakantie. Kan ik daar tenminste eindelijk weer shoppen.