Met inmiddels meer dan tien miljoen weergaven kan de BOOS-aflevering over The Voice of Holland je niet zijn ontgaan. Toen de mediastorm begon, was ik enerzijds heel blij. Eindelijk meer aandacht voor dit onderwerp, dat is wel nodig. Anderzijds riep de berichtgeving rondom de misstanden bij The Voice veel bij me op. Trauma’s waarvan ik dacht geen last meer te hebben, bleken toch weer op te borrelen.

Let op: ik zal in deze blog praten over seksueel overschrijdend gedrag. Dit kan triggerend werken als je hiermee te maken hebt gehad. Denk goed na of het verstandig voor jou is om hier nu meer over te lezen. 

Oud zeer

Elke keer als ik berichtgeving zie omtrent The Voice, popt het onveilige gevoel weer op. Ik word op die momenten even ingehaald door de spoken uit mijn verleden. Toen ik in groep drie zat, heb ik voor het eerst te maken gekregen met seksueel overschrijdend gedrag. Jaar in, jaar uit, heeft een van mijn naasten seksuele handelingen bij mij uitgevoerd. Ik weet niet eens hoe ik dit zou moeten noemen. Mijn psycholoog beschreef het als seksueel misbruik. Maar het beestje bij zijn naam noemen voelt verkeerd. Daar voelt het ‘niet erg genoeg’ voor. Ik voel dan ook veel herkenning wanneer een van de slachtoffers in de BOOS-aflevering vraagt: "Mag ik het verkrachting noemen?"

Ik schaam me dat mij dit is overkomen. Dat ik dit heb laten gebeuren. Toch vind ik het belangrijk om me hierover uit te spreken. Ik zou niet degene moeten zijn die zich schaamt. Mijn veiligheid werd van mij afgepakt, zonder pardon.

Aan de bel trekken

Ik keek verbouwereerd naar de aflevering toen John de Mol begon over het feit dat slachtoffers hun mond moeten opentrekken. “Nee! Dat is niet het probleem!”, riep ik naar de tv. Ik ben jarenlang stil geweest. Ik dacht dat het beter was om mijn mond te houden. Ik had toch ook ‘gewoon’ nee kunnen zeggen en mijn mond kunnen opentrekken? Maar zo gewoon is dat niet.

Ik was, ben, bang niet geloofd te worden. En begon zelfs te twijfelen of die seksuele handelingen niet ‘gewoon bij het leven horen’. Nu leer ik dat het níet normaal is. Ook leer ik dat wat mij is overkomen, níet mijn schuld is. De schuld ligt niet bij mij. Of bij ieder ander slachtoffer. De schuld ligt bij degenen die genadeloos over andermans grenzen zijn heen gegaan. En dit geldt óók voor de slachtoffers van Ali B, Marco Borsato, Martijn Nieman en Jeroen Rietbergen. 

Hulp

Voor iedereen die ooit te maken heeft gehad met seksueel overschrijdend gedrag: ik zie je. Ik hoor je. Ik geloof je. Ik gun het je dat je onzichtbare wonden stukje bij beetje zullen helen. Wil jij praten over je ervaringen met seksueel overschrijdend gedrag? Neem gratis, vrijblijvend en anoniem contact op met:

Slachtofferhulp Nederland (0900-0101, ma t/m vr 08.00 – 20.00 uur of via de chat)

Centrum Seksueel Geweld (0800-0188, ma t/m vr 16.00 – 06.00 uur, za en zo van 20.00 tot 06.00 uur of via de chat)

Mind Korrelatie (0900-1450, ma t/m vr van 09.00 tot 21.00 uur, of via de chat)

Lees ook
Slachtoffer loverboy: 'Ik maakte braaf mijn huiswerk'