Een leuke proef: neem een willekeurig persoon uit jouw gymles en stel je voor dat je een voetbal naar ze toe trapt. Wat doen ze? Trappen ze 'm terug met de furie van duizend stervende sterren? Of rennen ze weg en schelden ze je uit? Op basis van hun reactie zijn ze makkelijk te plaatsen in de gymhiërarchie: een klassering van vijf soorten atleten in de gymles die ik na vijf jaar aan gymlessen zorgvuldig in elkaar heb geweven.

De opgefokte voetbaljongen

Bij ons op school vinden ze het altijd leuk om tijdens voetbal de voetbaljongens eerlijk te verdelen over de teams in het kader van 'gelijkheid'. De échte wedstrijd is tussen deze ventjes, en de rest van het team is hun waardeloze aanhang. Ter decoratie. Leuk! Dit type is luid, overduidelijk seksueel gefrustreerd en de beste in zijn sport – dit laat hij dan ook maar al te graag zien. In zijn op maat gemaakte trainingspakje, druipend van het testosteron, is hij de eerste om ruzie te zoeken met de arme ‘geblesseerde’ die opgezadeld is met de scheidsrechterfunctie. Bij dit soort mensen kun je beter geen eigen doelpunt maken.

De miepende zeurkous

Dit type zeurt de hele, maar dan ook de héle les over hoe intens ruk ze gym wel niet vinden. Bij de warming-up klonteren ze samen achteraan de groep, waar ze de gelegenheid hebben om met hun medezeurkous te mopperen en te mekkeren terwijl ze kijken of ze ongemerkt hoekjes van het sportveld kunnen overslaan. Voor deze gymmers is de groepsindeling van het grootste belang: alleen een leuk groepje kan dienen als troost voor het hebben van gym.

Volg Scholieren.com ook hier op Instagram!

De ‘geblesseerde’

De ‘geblesseerde’, die al twee jaar onder dezelfde verstuikte enkel lijdt, is een soort geëvolueerde versie van de miepende zeurkous. Ik zou hen beschrijven als een zeikstraal met de ballen daadwerkelijk om zichzelf te bevrijden van dit 'schoolvak'. Aangezien gymdocenten er heilig in geloven dat iedereen van waarde is en deel moet kunnen nemen aan de les verzinnen ze altijd wel een leuke taak voor de 'geblesseerden' (ballenjongen, scheidsrechter, zoiets).

De stille strijder

Dit type is moeilijk te categoriseren. Elke klas heeft er wel één of twee, maar het kan even duren totdat men dit realiseert. De ‘stille strijder’ is iemand die niet bijzonder veel opvalt in de gymles, totdat er eindelijk een les is over de sport die zij stiekem al hun hele jeugd op professioneel niveau beoefenen. Dan kruipen deze mysterieuze gymgoden plotseling uit hun schulpje. Zo zitten er in mijn klas een stille jongen die met speerwerpen zo een handjevol schoolrecords verbreekt en een professionele danseres die eventjes snel een anatomisch onmogelijke split deed om een honkbal te kunnen vangen. Als hun sport in de les wordt behandeld, accepteert iedereen al snel dat dit hún dag is.

...en de rest

Natuurlijk valt niet iedereen te stereotyperen. Er is namelijk ook De Rest, die niet bijzonder uitblinkt maar ook niet vreselijk slecht is. Degenen die niet te hard zeuren, maar de les na een tijdje wel zat worden. Het middenschot dat geen individuele tips krijgt van de docent maar ook niet wordt uitgekozen voor een voorbeeld. Dat is prima! Je kan niet altijd bijzonder zijn.