"De brug stond open, mijn band was lek én mijn ketting lag eraf." Inmiddels kent iedereen de standaardsmoesjes van de laatkomers wel. Toch denk ik dat er een structureel probleem is waar iedereen op school last van heeft: de logistieke wanorde in de fietsenstalling.

Ik woon op drie minuten fietsafstand van school en toch ga ik elke morgen een kwartier voor schooltijd weg. Dat doe ik niet om ruim voor de bel binnen te zijn, integendeel. Door de drukte in de fietsenstalling moet ik minstens tien minuten bij mijn reis optellen.

De ingang

De fietsenstalling op mijn school is alleen te bereiken via één ingang, die ook de uitgang is. Tijdens spitsuren rijdt iedereen dus door elkaar. Na binnenkomst bevindt het eerste obstakel zich twee meter na de toegangspoort: plantenbakken. Superstrategisch neergezet, want er kunnen maar twee leerlingen tegelijkertijd de fietsenstalling in. Amper vier meter na de plantenbakken knal je met je fiets over twee verkeersdrempels heen. Twee krappe bochten later kom je eindelijk bij het supersmalle paadje dat toegang geeft tot de fietsenrekken. En dit was dus alleen nog maar de ingang.

Wegmisbruikers

Nergens vinden meer verkeersovertredingen plaats dan in mijn fietsenstalling. Mensen rijden onnodig links, halen rechts in en racen alsof hun leven ervan af hangt. Dit alles zorgt voor gevaarlijke en vertragende situaties. Iedere dertig seconden stapt er wel een scholier van zijn fiets omdat hij is klemgereden door twee anderen. Dat afstappen zorgt natuurlijk voor meer vertraging, meer mensen die aan alle kanten inhalen en meer (binnensmonds) gevloek. En de conciërges? Die staan het oogluikend toe.

Files

Je kunt niet verwachten dat iedereen in de fietsenstalling even snel rijdt. De een rijdt twintig kilometer per uur en weer een ander tien. Dat vertraagt de boel enorm. 1800 leerlingen, 1800 verschillende snelheden. Je hebt geen wiskunde B in je pakket nodig om te voorspellen wat daar het gevolg van is: file. Iedere morgen rijd je wel weer achter een groepje eersteklassers die nog niet precies weten hoe ze verkeersdrempels kunnen omzeilen (gaan staan, dan voel je de kracht van de schok niet). Om maar te zwijgen van de 'praatgroepjes': groepen scholieren die de boel blokkeren door met zijn allen naast elkaar, zonder oog voor wat er om hen heen gebeurt, vrolijk te kletsen.

Heb je je fiets eenmaal weggezet, dan ben je er overigens nog niet. Het looppad naar de schoolingang is vaak overbevolkt. En dat is een understatement. Elke dag sta je daar voor de tweede keer te wachten in een voetgangersfile.

Kortom, ik denk dat er een hoop mis is aan het huidige ontwerp van de fietsenstalling op mijn school. En jij hebt in elk geval een nieuw smoesje geleerd dat je kunt gebruiken als je weer eens een minuut te laat in je les zit ;)