Een paar weken geleden was ik na een lange tijd weer op een familieverjaardag. Wat was het raar om iedereen weer in deze setting te zien, gewoon normaal met z'n allen bij elkaar bij oma thuis. Ook al heb ik de eindeloze gesprekken niet gemist, ik ben stiekem toch wel blij dat het weer mag.

Mijn oma is binnenkort jarig, dus besloot ze voor de zomervakantiedrukte vast een feestje te organiseren met de hele familie. (Bijna) iedereen is nu toch gevaccineerd. De laatste keer dat ik de hele familie bij elkaar zag was in januari op mijn opa's begrafenis, maar dat was natuurlijk niet de gezelligste setting om met iedereen lekker bij te kletsen. Nu, een half jaar later, vond ik het een mooi moment om iedereen weer te zien, alleen helaas zonder opa.

Raar gevoel

Het was een prachtige dag, dus we zaten lekker in de tuin met z'n allen. Gek om omringd te zijn door je familie, terwijl je sommigen zo'n lange tijd amper hebt gezien of gesproken. We wonen niet bepaald dichtbij elkaar, dus de twee uur durende autorit was ook vermoeiend met vijf man in een kleine auto. Ondanks dat had ik er wel zin in!

Ik ben niet per se verlegen, maar ik vond het wel fijn dat mijn broer en zijn vrouw ook meegingen. Ik was benieuwd hoe het zou zijn om iedereen weer te zien. 

De waarheid over familieverjaardagen

Eerlijk is eerlijk: familieverjaardagen kunnen doodvermoeiend zijn. Cadeaus halen, uren reizen, spelen met je kleine neefje/nichtje, vijf kilo erbij door alle taart en cola, volwassenen die alleen maar aan de wijn zitten... De familieverjaardag is een van die dingen die ik niet bepaald gemist heb tijdens corona. Toch viel het op de dag zelf alles mee.

Het was een bijzonder moment toen we met iedereen naar opa's (natuur)graf gingen, zoals je kunt zien op de foto. Ook kregen we van oma een cadeau, terwijl het haar verjaardag was. Een boekje als aandenken aan opa. Zulke momenten koester ik.

Grapjes

Wat ook bleek op deze eerste familiebijeenkomst in anderhalf jaar: er kunnen in een korte tijd veel dingen veranderen. Zo ook bij de fam, merkte ik. Nieuwe fases, nieuwe relaties en verschillende manieren van omgaan met de rouw. Mijn oom bleef maar grapjes maken bij het graf van opa. Hij heeft wel gevoel voor humor! 

Ik heb iedereen een beetje geobserveerd van een afstandje toen ik oma aan het helpen was in de keuken. Ik ben de jongste van de familie, dus zit nog in een andere fase vergeleken met al mijn neven en nichten die al op zichzelf wonen in studentenhuizen of appartementen in de stad. 

Speeddate

Je kunt zo'n verjaardag eigenlijk een beetje vergelijken met een speeddate, alleen weet je alle basic info al. Je rouleert steeds van persoon naar persoon voor een goed gesprek, neemt een hapje en drankje en gaat weer verder. Zo ging het die dag dus ook en op een gegeven moment word ik gewoon sociaal overprikkeld. Mijn vader en ik trokken ons daarom ook even terug. Gewoon even in een kleiner groepje weg uit de drukte. We leken toen letterlijk de zwarte (schapen) van de familie, haha! ;) 

Papa en ik zaten alleen maar te klagen op het einde met z’n tweeën. Want ja, je hoort steeds 10 keer hetzelfde en steeds maar weer die flauwe grappen… we waren er ook wel weer een beetje klaar mee. 

Het was dus een leuke maar ook vermoeiende dag. Dat wordt nog wat als iedereen uit de fam weer hun verjaardag gaat vieren.  Als ik me tussendoor een keer ziek meldt, is dat natuurlijk gewoon puur toeval…