"Allerliefste, drie jaar lang waren wij een goede match. Jij hebt mij aardig wat plezier bezorgd op festivals, tijdens concerten en tijdens het wachten op stations. Toch scheiden hier onze wegen. Het is over en uit. Mijn longen zijn mij namelijk een stuk dierbaarder dan jij." 
 

Zo kondigde ik de echtscheiding tussen mijn ex-man 'Mr. Camel' en mezelf aan. De twee weken voordat ik stopte, was ik continu aan het hoesten. Ik klonk als een zeeolifant met bronchitis en had continu een schuurpapiergevoel in mijn keel. Het was klaar, over, done voor mij. Stoppen is alleen best wel kut, ontdekte ik. Hierbij een mini-dagboek van mijn eerste stopweek.

Dag één, 8:20, thuis aan het ontbijt

Drie jaar lang begon mijn dag altijd met het enorme verlangen naar een sigaret. Op de eerste dag van de grote stoppoging werd ik ook wakker met die behoefte. Helaas pindakaas had ik de dag ervoor mijn pakje weggeven aan een zwerfster en mijn aanstekers in de gracht gegooid. Het bespaarde wel veel kostbare tijd: ik had vijf minuten over om te ontbijten en koffie te drinken. Een groot eerste voordeel dus.

Dag één, 14:45, op school

Waarom ben ik niet eerder gestopt met roken? Heerlijk om niet meer te hoeven klooien met een slechte aansteker als het hard waait! Ik voel ook geen ontwenningsverschijnselen, dit komt helemaal goed!

Dag twee, 9:00, op station Delft

Shitzooi, opnieuw een seinstoring door het winterweer. Dat betekent een kwartier wachten. Normaal stak ik een sigaret op, maar ja: dat kan nu niet. Jaloers kijk ik naar de studenten naast mij, die wel gezellig kunnen paffen. Dit is balen, maar het is wel gezonder...enzo.

Dag twee, 13:20, bij wiskundeles

Normaal gaan formules mij prima af, maar nu ben ik niet vooruit te branden. Ik kan me voor geen ene meter concentreren. Alhoewel, wel op één ding: mijn grote vriend Marlboro. Ugh ik wil roken, nu, NU! Ik kan de geur van de rook bijna ruiken, maar moet mezelf vermannen. Ik ben gestopt. Dus daar focus ik me op.

Dag vier, 22:01, in een kroeg

Hé, het valt mij nu pas serieus op dat ik de hele dag niet gehoest heb. Plus mijn keelpijn is bijna weg. Ook hoef ik nu niet bij mijn vrienden weg om met onderkoelde handen buiten in de kou te roken. Yeah, nog een voordeel!

Dag vijf, 16:30, met mijn vriend

Mijn vriend haalt me op bij het metrostation bij zijn huis. Hij kust me en lijkt zichtbaar verrast: "Hé schat, ben je gestopt met roken?" "Ja, hoezo?" "Je smaakt niet meer naar een volle asbak." Eh, bedankt. 

Dag zes, 23:24, op bed

Ik voel me bagger. Ik heb rotnieuws gehad vandaag en voel me zwaar klote. Ik zou...nee, dat doe ik niet. Al zou het fijn zijn om mijn frustraties eruit te roken. Toch schiet ik daar niets mee op. Ik besluit mijn beste vriendin te bellen, misschien dat zij mij kan troosten.

Dag zeven, 12:01, in de kantine

Ik ben nu een week gestopt. Mijn schoolgenoten en leraren feliciteren mij in de kantine en zijn blij dat het mij gelukt is. Ikzelf ook, want het was best even bikkelen soms. 

Inmiddels is het twee weken later en merk ik meer voordelen: mijn jas stinkt niet meer naar rook en de behoefte naar een peuk wordt minder. Stoppen is kut en moet je niet onderschatten, maar ik ben erg blij dat ik het gered heb. Doei staafje chemische troep, tot nooit meer ziens!