David studeert nu al twee jaar, maar verlangt eigenlijk enorm terug naar de tijd op de middelbare school. Hij schrijft daarom eens in de twee weken een column over een typische, geweldige of ronduit wonderbaarlijke middelbare schoolherinnering. Deze week: de ‘hel’ die samenwerken heet.

Op een druilerige zondagmiddag zit ik wanhopig achter mijn laptop. Zoekterm in Google: ‘Hoe moet je samenwerken?’ Met de stille hoop dat de online tiplijstjes me gaan helpen, probeer ik via een verontrustend stille groepsapp mijn medestudenten aan te sporen om nu echt wat te gaan doen aan de opdracht die we de volgende ochtend moeten inleveren. Resultaat: geen gehoor en ík ben de hele nacht bezig. Kortom, ik verlang weer terug naar de middelbare.

Ik ben nooit goed geweest in samenwerken. Maar op de middelbare kon ik daar gewoon wat anders mee omgaan dan nu. Tijdens de videolessen in de vierde werden we ingedeeld in teams. Bij het woord ‘team’ haak ik dan eigenlijk al af omdat ik simpelweg weet dat van dat team aan het eind van de dag net zo veel over is als van de carrière van Ralf Mackembach. Althans, van mijn team.

We vertrokken naar de filmlocatie: het bos. Twee van mijn ‘teamgenoten’ -al heb ik het ‘genoten’ in teamgenoten nooit begrepen- waren al op gespannen voet bezig met een discussie over het filmgenre. Toen we in het bos aangekomen waren, was –zoals verwacht– niemand het met elkaar eens. De knopen werden zo strak aangetrokken dat het doorhakken ervan absoluut niet meer mogelijk was. Het leek mij verstandig om mijn eigen plan te trekken. “Ik speel het lijk”, riep ik, waarna ik me op de grond stortte. Of mijn protest werd geaccepteerd of onopgemerkt bleef weet ik niet. Maar het voelde goed.

Ik zou gewoon zo graag willen dat het, nu ik studeer, ook geaccepteerd is om, tijdens een verwoede groepsdiscussie, op de koude Universiteitsvloer neer te ploffen. En dan net te luid door de gangen “Ik ben het lijk” te scanderen. Om gewoon één keer op enigszins ludieke manier te zeggen “Wat ben ik ongelofelijk klaar met jullie” en “Zoek het allemaal zelf maar uit, want ik, lieve mensen, ik trek mijn handen, mijn inmiddels verwrongen knuistjes, ervan af!” Maar nu ik van de middelbare af ben, durf ik dat niet meer. Nu ik studeer, maak ik de hele nacht opdrachten van de ander en doe ik alsof ik kan samenwerken. Zoekterm in Google: Hoe ga ik terug naar de middelbare?