David studeert nu al twee jaar, maar verlangt stiekem enorm terug naar de tijd op de middelbare school. Hij schrijft daarom elke twee weken een column over een typische, geweldige of ronduit wonderbaarlijke middelbare schoolherinnering. Deze week: stashes.

Ik ben altijd al enorm gevoelig geweest voor autoriteit. Als er een bordje stond met ‘Niet doen!’, dan deed ik het niet. Zelfs de gedachte dat het misschien niet zou mogen, rustte als een zware bruggertas op mijn schouders, en zorgde ervoor dat ik me de eerste drie jaar van de middelbare school als de perfecte scholier heb gedragen. In de vierde kwam daar verandering in. Vanaf toen ben ik gaan stashen.

Stashen betekent ‘stiekem opslaan’ en omvat exact wat ik met mijn middelbare schoolvrienden Thomas en Pelle deed. In een tussenuur hadden we de sleutel, die op vrijwel alle lokalen paste, laten namaken bij de FixIt. En dit mooie dingetje gaf ons toegang tot een hele nieuwe wereld. Deuren die nog nooit eerder waren opgevallen, werden nu een toegangspoort naar een onontdekt land. Opbergruimtes, lege lokaaltjes en stoffige zolders werden plekken waar wij de papieren roosters, rondzwervende boeken en andere gevonden voorwerpen stashten.

En dan denk jij misschien: Hoe is die brave leerling in zo’n gevaarlijk snel tempo veranderd in een junior-inbreker die pakt wat hij pakken kan? Ik kan je vertellen: dat gebeurt niet in één dag. Dat sluipt erin. Net zoals een Tinderverslaving of overgewicht. Je begint met het stashen van een afgekauwd potlood en je eindigt met het stiekem opslaan van een volledig rokkostuum van een van je docenten (waargebeurd). Als hitsige pubertjes op een Frisfeest jaagden wij op onontdekte ruimtes in de school in plaats van op meisjesbillen. Echter, met elke stash die we aanlegden en bij elke deur die we zonder toestemming opende, bleef ons een bloedige straf bespaard. De angst voor autoriteit of het bordje met ’verboden toegang’ was dus enigszins onterecht.

Nu had ik wel het voordeel dat ik Pelle en Thomas kon volgen. En misschien heb jij geen Pelle of Thomas waar je een voorbeeld aan kan nemen, maar desalniettemin raad ik je aan om zo nu en dan iets te stashen. Niet om de voorwerpen die je stasht, maar vanwege de spanning die het met zich meebrengt. Besef dat ook jij een sleutel in handen hebt die op vrijwel alle deuren past. Want echt, je mag veel meer dan je denkt. Speel af en toe een beetje met wat wel en wat niet mag. Dan wordt de autoriteit vanzelf gevoelig voor jou in plaats van andersom.