Het beroep van docent is niet gemakkelijk; zeker niet  in Nederland.  Internationaal gezien zijn onze schoolklassen het meest chaotisch en vol, zo blijkt uit onderzoek van OESO. Maar aan wie ligt dat eigenlijk? Aan onze leerlingen, de leraren of het onderwijs zelf? 

Anouk, redactielid van Scholieren.com, volgde een jaar high school in Canada. Ze zag duidelijk verschil tussen haar klas in Nederland en Canada: ''In Canada waren mijn klasgenoten een stuk meer relaxed dan in Nederland. De motivatie lag denk ik op hetzelfde niveau als in Nederland, maar de manier waarop er les werd gegeven was in Canada gewoon een stuk fijner''.

Volgens Anouk kwam dat doordat leerlingen minder gepusht werden: ¨In Canada was de werkdruk die op leerlingen werd gelegd een stuk minder groot; ik zat op een dag maar zes uur op school en kreeg nauwelijks huiswerk. Daardoor was het makkelijker om geconcentreerd te blijven. In Nederland moeten leerlingen zo hard werken, logisch dat je dan soms echt geen zin hebt in het volgen van de les¨.

Wel motivatie, geen uitdaging

Bij het LAKS, de landelijke organisatie voor scholieren, is het probleem van onrustige klassen ook niet onbekend. Sven Annen, voorzitter van het LAKS,  is dit dilemma vaker tegengekomen: ''In 2014 kwam de onderwijsinspectie al met de conclusie dat Nederlandse leerlingen extreem ongemotiveerd zijn. Toch vind ik dat hier een duidelijke oorzaak voor is, want hoewel de zesjescultuur een mediafenomeen is, speelt dit bij scholieren nauwelijks''.

De oorzaak ligt vooral in het onderwijs zelf, concludeert Sven: ''Uit de resultaten van de LAKS monitor, het jaarlijkse LAKS-onderzoek onder honderdduizend scholieren, blijkt dat scholieren vaak niet goed weten waarom ze een vak volgen en wat ze in de toekomst aan de gegeven lesstof hebben. Dit ontstaat door het gebrek aan actualiteit en praktijk in de lessen en het feit dat er te weinig maatwerk wordt geboden. Ze hebben eigenlijk geen idee waarvoor ze nou werkelijk op school zitten.''

Vrijheid met Belgische structuur 

Karin den Heijer heeft ervaring met lesgeven aan Nederlandse en Brusselse scholieren en zag wat het verschil qua onderwijsmethode doet met scholieren: ¨De manier waarop leraren met leerlingen omgaan is heel anders in België: de leraar staat op een voetstuk en er is minder ruimte voor onderhandeling tussen docent en leerling. De eerste keer dat ik in Brussel de klas binnenliep, stonden ze allemaal op voor mij. Ook moesten leerlingen soms urenlang nablijven als ze gekletst hadden onder de les. De lessen waren daardoor veel minder chaotisch''.

Echter is streng straffen volgens Karin geen perfecte oplossing: ''Mijn leerlingen vertelden dat ze hun school op een gevangenis vonden lijken. Ze werden een beetje bang voor school en hun leraren. In Nederland is dat gelukkig niet zo en zo moet het ook zeker niet worden.''

Karin vindt daarom dat er een combinatie van beide onderwijsculturen moet zijn: ''De vrijheid en zelfstandigheid die scholieren in Nederland hebben moet samengevoegd worden met een beetje Belgisch respect voor leraren en structuur. Iets minder vrijheid en vernieuwing kan geen kwaad voor hen.''