Het is vandaag Wereld Aids Dag: een dag waarop er van Amsterdam tot Buenos Aires stilgestaan wordt bij de impact die deze ziekte wereldwijd heeft gehad en nog altijd heeft. Ik interviewde de 16-jarige Chaniel. Hij is hiv-positief en daardoor is deze dag geen dag als alle andere.

"Voor mij is dit een dag om stil te staan bij updates rondom hiv en aids", legt Chaniel uit. "Ik merk dat er veel wordt verbeterd in de behandeling ervan. Ook merk ik dat het stigmatiseren van mensen met hiv afneemt. Alleen het taboe is er nog steeds en daarom is het belangrijk dat deze dag bestaat."

Suriname

Chaniel werd in 2002 in Suriname geboren. Al vroeg bleek dat zijn moeder niet voor hem kon zorgen, waardoor hij in een kindertehuis belandde. "Daar werd ik onderzocht en toen bleek dat ik hiv had. Vervolgens stopten ze me in een tehuis met alleen hiv-patiënten. Het was best gezellig daar, met vrienden enzo, maar ik werd gescheiden van mijn broer omdat hij geen hiv had. Al met al was het af en toe best eenzaam omdat het toch een soort leegte is, een gemis."

Chaniel was 6 jaar toen hij geadopteerd werd door zijn Nederlandse adoptieouders. Dit ging niet gemakkelijk omdat kinderen met hiv toentertijd niet geadopteerd mochten worden. "Eerst adopteerden ze mijn broer Auritio. Uiteindelijk kregen ze het ook voor elkaar om mij te adopteren vanwege een nieuw akkoord in Suriname. Ik ben ze voor die adoptie nog altijd dankbaar. Ik weet niet hoe mijn leven er anders had uitgezien."

Op school

Op de basisschool vertelde Chaniel alleen tegen een paar goede vrienden dat hij hiv had. In groep 7 wilde hij het graag aan de hele klas vertellen. "Ik moet een aantal pillen slikken. Als mensen dit zagen en vroegen waarvoor dat was, loog ik door te zeggen dat ik die pillen nodig had voor ADHD. Tot er op een gegeven moment een persoon in de klas kwam die ook ADHD had en toen viel ik door de mand", vertelt Chaniel lachend.

"Na verloop van tijd wilde ik er een presentatie over houden. Omdat het best een controversieel onderwerp is, vroeg ik toestemming aan de directrice van mijn basisschool. Ze vond het geen goed idee." De schooldirectrice maakte dit duidelijk door Chaniel een voorbeeld te geven over een kind met hiv in Kenia dat daar gepest werd. "Ik voelde me gekwetst en bovendien begreep ik niet waarom ze dit tegen mij zei. Ik bedoel, wat heb ik te maken met de situatie van een kind met hiv in een compleet ander land?"

Depressie

Op de middelbare school probeerde Chaniel het opnieuw, maar ook daar vond de directrice het geen goed idee. Mede hierdoor belandde Chaniel in een depressie. "Dat ik er weer niet over mocht vertellen voelde naar, als een afwijzing." Met behulp van een psycholoog, zijn ouders en door de steun van muziek voelt Chaniel zich nu een stuk beter. Hij speelt piano en dat heeft hem er doorheen gesleept. "Muziek is echt een uitlaatklep geweest voor mijn emoties."

Hiv wordt vaak geassocieerd met aids en heel ziek zijn. Maar hoe zit dit eigenlijk? "Dat ziek zijn allemaal best mee", zegt Chaniel. "Ik moet alleen wat pillen slikken en daarnaast moet ik drie keer per jaar naar het ziekenhuis voor een controle. Meestal is alles wel in orde, maar als er wat mis is, een te hoog cholesterol bijvoorbeeld, moet ik weer andere pillen slikken. Die zorgen soms voor bijwerkingen zoals huidproblemen. Maar voor de rest heb ik eigenlijk een heel normaal leven."

Hiv en liefde

Op het gebied van de liefde vindt Chaniel het wel wat lastiger. "Ik had een relatie en ik vond het wel lastig om te bedenken wanneer ik het moest vertellen. Ik had me voorgenomen om het haar te zeggen wanneer de relatie 100 procent goed voelde.  Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan en ze was er wel oké mee. Ik heb er wel lang over getwijfeld of ik het moest zeggen, want je weet nooit hoe iemand erop reageert."

Tegenwoordig zit Chaniel op het MBO en is hij erg open over zijn leven met hiv. Hij geeft regelmatig interviews en lezingen over zijn verhaal. "Ik hoop mensen te informeren en zo ook te strijden voor minder vooroordelen over mensen met hiv. Daarom is deze dag ook zo belangrijk. Veel mensen denken nog steeds dat je  gelijk sterft als je hiv krijgt of dat je het overdraagt als je iemand de hand schudt. Dat is onzin en die vooroordelen moeten de wereld uit!"

Dit interview werd mede mogelijk gemaakt door de hiv-vereniging.