Carnaval leeft bij mij niet echt. Ik ben vier kilometer ten noorden van de grote rivieren geboren, en in mijn woonplaats wordt het alleen gevierd door een klein groepje mensen, verstopt in hun feestburcht. Dit jaar pak ik het anders aan. Ik wil namelijk wel eens zien waarom carnaval zo leuk is.

Ik kan natuurlijk in mijn eentje met de trein naar Oeteldonk Centraal. Alleen kom ik dan waarschijnlijk niet verder dan bier drinken en verdwaasd om me heen kijken. Gelukkig kreeg ik een uitnodiging om wat van 't feest te proeven in een Brabants stadje beginnend met de letter B. Een snelcursus carnaval met de pro's: klinkt goed!

Huiswerk

Een paar dagen van tevoren krijg ik wat huiswerk. "Dan snap je de tradities beter", aldus mijn Vastenavendleraar. Vastenavend ja, want het feest heet alleen carnaval bóven de rivieren. Weer wat geleerd.

Mijn huiswerk bestaat uit het luisteren van alle Vastenavendliedjes van de afgelopen 40 jaar op Spotify en het bekijken van het Vastenavendconcert van vorig jaar. De muziekstijl is even wennen, maar na een tijdje klinkt het steeds beter. Het meezingen van al die muziek in dialect is wel wat moeilijk. Dat wordt dus playbacken op de grote avond.

Russische politiepet

Na een bezoek aan het beeld waar het carnavalsfeest elk jaar op de 11e van de 11e begint, ben ik er bijna klaar voor. Ik krijg een boerenkiel aangemeten en ga aan de slag met het vastspelden van meters gordijn (géén vitrage, dat zeggen ze ook alleen boven de rivieren), het lokale kostuum voor Vastenavend hier. Nadat dat geregeld is, doe ik nog een Russische politiepet op. Ik ben klaar om te gaan. Mijn outfit ziet er volslagen belachelijk uit, maar als ik over straat loop voel ik me al snel niet raar meer: iedereen loopt er zo bij.

Met een biertje in de hand kijk ik mijn ogen uit. Duizenden mensen in kielen met vitrage hupsen, springen en zingen. Het voelt eerst wat onwennig, maar uiteindelijk vind ik mijn draai. Ik hos zo hard heen en weer dat de leeuw die ik aan mijn politiepet vast heb gemaakt losvliegt. 

Samen met mijn carnavalscoach hoppen we van kroeg naar kroeg. Er wordt wel wat gedronken en ik zie genoeg heupflacons langskomen. Toch valt het vergeleken met een examenreis naar Cherso zeker mee. "De leut komt niet uit de fles" is hier het motto. Als de feesttenten gesloten zijn, komen alle dweilbands samen op een plein en danst de menigte buiten nog even door. Dit is vast die Brabantse gezelligheid waar iedereen het altijd over heeft.

Op de terugweg voelen mijn voeten pijnlijk aan, vanwege het uren staan. Mijn buik klotst na van alle drankjes. Om mij heen vragen mensen of ik nog terugkom. Deze avond was pas het begin en ze gaan nog de hele maand door. Ik wil graag, maar voel dan een flinke steek spierpijn. Misschien moet ik eerst mijn carnavalsconditie eens verbeteren.