Voor de helft rode cijferlijsten, de stof maar half bevatten en veel te lang leren voor een zesje: vijf jaar lang was dit mijn realiteit. Maar ach, het was voor een goed doel. Alles is immers beter dan falend doubleren en een jaar extra in de schoolbanken doorbrengen… Toch?

Na vijf jaar met de hakken over de sloot over te zijn gegaan, heb ik afgelopen schooljaar toch besloten te blijven zitten. Ik begreep heus wel waarom het nodig was en ik legde me er maar bij neer. Maar damn, dat blijven zitten zo leuk kon zijn, had ik niet aan zien komen.

Alles is herhaling

Oke, dit ligt nogal voor de hand. Alles wat je doet, doe je nu voor de tweede keer. En dat is veel relaxter dan ik had gedacht. In tegenstelling tot vorige jaren denk ik nu bij bijna alles wat een docent zegt "oja!" of "maar dat is toch gewoon logisch?"  Hierdoor zijn de lessen veel makkelijker en minder vermoeiend en ben ik ook nog eens in een mum van tijd klaar met huiswerk! 

Door deze herhaling weet ik ook veel beter wat echt belangrijke informatie is, en wat bijzaken zijn. Vorig jaar heb ik me suf geleerd op schijnbaar overbodige details, maar daar doe ik nu niet meer aan.

Proefwerkvoorbereiding

Natuurlijk is de kans klein dat je een jaar later exact hetzelfde proefwerk krijgt, maar dat maakt niet uit. Docenten gebruiken namelijk wel vaak vragen opnieuw of zetten ze in een andere context. Bij filosofie had ik voor het derde jaar op rij een vraag die ongeveer 12 procent van het eindcijfer was. Eerdere keren ben ik hier flink wat punten op verloren omdat ik volgens de docent "m'n antwoord niet als een cirkel rond maakte." Bullshit vond ik, maar oké. Nu heb ik in negen regels precies beschreven wat mijn docent wilde horen, terwijl andere klasgenoten een half a4-tje vol hadden geklad. 

Ik kan nu veel beter voorspellen waar een docent vragen over gaat stellen en welke geniepigheidjes ze zullen uithalen. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik in het eerste trimester met allemaal achten thuiskwam. Iets waar ik vijf jaar lang alleen maar van kon dromen.

Zooi opsparen

Natuurlijk voelt het heerlijk om op de eerste dag van de zomervakantie al je wiskundeschriften en aantekeningen van Frans ritueel te verbranden, maar het kwam mij juist goed uit dat ik ze allemaal kon bewaren. Als het je lukt om na een jaar je eigen handschrift te lezen (iets waar ik nog wel eens moeite mee heb), kun je daar nuttige dingen uit halen. Samenvattingen, opdrachten en huiswerk heb je al af voordat het goed en wel behandeld is. 

Maar de grootste schatkamer is en blijft de ELO. Aan het einde van het jaar zit die helemaal vol met documenten die docenten ontzettend laat weggeven. Pas als de klas zich bewezen heeft goed te werken, kwam de samenvatting erin. Of je krijgt nakijkmodellen pas de week voor de toets. Die bestanden halen docenten niet van de ELO af, en zodoende kon ik na de laatste proefwerkweek vorig jaar alle nakijkmodellen en uittreksels houden.

Cum laude afstuderen zal er voor mij heus niet in zitten. Maar ik kan nu wel 1,5 jaar genieten van lekkere cijfers en weinig huiswerk. Als ik wist dat blijven zitten zó veel leuke voordelen had, had ik het misschien wel vaker gedaan… Hmm oké, dat dan weer net niet...