Kinderboekenschrijver Jan Terlouw introduceerde in zijn boek Het hebzuchtgas de Toekomststoel. Dit is een stoel die in iedere vergaderkamer geïntroduceerd zou moeten worden, zodat beleidsmakers continu geconfronteerd worden met het belang van een toekomstbestendig beleid. Ik denk dat dit heel waardevol kan zijn, zeker op belangrijke plekken als de Tweede Kamer. 

Beste Tweede Kamer,

Ieder vriendenboekje opnieuw schreven we in zelfverzekerde hanenpoten een antwoord op de vraag wat we later wilden worden. Dokter? Prima. Prinses, brandweer, schrijver, Pokémonkaartenverzamelaar of kluizenaar? Ook goed. Maar als je ons vandaag opnieuw deze vraag zal geven, zullen we aarzelend onze hand boven het papier houden. Niet omdat we geen ambities of dromen hebben, maar omdat het 'later' wiebelt en wankelt en om de haverklap een andere verschijningsvorm aanneemt.

Beste Tweede Kamer, ik moet even harde woorden gebruiken: de toekomst is niet langer toekomstbestendig. Ze staat op de bovenste trede van de overtreffende trap van onzekerheid. Dat is niet gek: er zijn grote problemen omtrent klimaat, woningvoorziening, jeugdzorg en allerlei ander gedoe wat de nieuwslezers iedere avond weer mooi op een rijtje zetten. Dat laat niemand onberoerd. Ook ons jongeren niet. We piekeren ons suf, wat ertoe leidt dat de mentale gezondheid van jongeren drastisch achteruit gaat. Eén op de drie jongeren heeft last van mentale klachten en 15 procent van de jongeren denkt aan suïcide. 

U noemt ons de 'generatie van de toekomst'. Maar dan moet u ons wel de kans geven.

Beste Tweede Kamer, het is tijd voor een toekomstbestendig beleid. Waarschijnlijk denkt u nu al aan alle beren op de weg, maar ik heb een simpel voorstel: ga naar de IKEA. Bijt even door, sla de knuffel- en beddenafdeling over en loop linea recta naar het magazijn. Koop een stoel, laad 'm in uw aanhanger en zet 'm neer in de plenaire zaal. Niet moeilijk, toch?

Dit wil je ook lezen:

Berenike (17) zit bij Extinction Rebellion: ‘We hebben privéjets geblokkeerd’

Ik spreek dan over de zogenaamde 'Toekomststoel'. Dit is een idee van de schrijver Jan Terlouw – ik zou u erop willen wijzen dat hij het bekende boek Oorlogswinter heeft geschreven, maar ik heb een sterk vermoeden dat u liever Miljoenennota's leest dan kinderboeken. Goed, Terlouw schreef in een ander boek genaamd Het hebzuchtgas over het belang van het meenemen van duurzaamheid in de beleidsvorming. Door letterlijk een stoel in de ruimte te zetten, zullen beleidsmakers hier constant mee worden geconfronteerd. Dit geldt overigens niet enkel alleen bij duurzaamheidsdebatten, maar bij alle kwesties die 'de generatie van de toekomst' aangaan.

Beste Tweede Kamer, ik weiger klein te denken. Het is leuk en aardig dat er al in verschillende bedrijven een toekomststoel is geïntroduceerd, maar om de daadwerkelijke functie te bereiken zal deze stoel in alle vergaderruimtes een permanente plek moeten krijgen. U kunt dan natuurlijk niet achterblijven. Maar dan verwacht ik van u dat de stoel niet ergens in een hoekje staat te verstoffen. Symboliek is niet voldoende. De stoel moet ook een praktische functie krijgen, een stem krijgen.

Ik zie de woorden al op uw figuurlijke tong liggen: wie bepaalt dan waarop de toekomst stemt? Dat lijkt me vanzelfsprekend. Als wij de jongeren van de toekomst zijn, zijn wij ook degenen die invloed mogen uitoefenen op die toekomst. Ik stel voor dat er een soort wisselwacht wordt ingediend: steeds mogen andere jongeren op de toekomststoel zitten en meepraten. Het gros van ons is bekend met het systeem van Flip de Beer, de logeerbeer van de kleuterklas, dus deze wisselwachtrol zal ons uitstekend vergaan.   

Beste Tweede Kamer, ik snap dat dit nogal idealistisch overkomt. Een stoel? Zal dat rust brengen in deze crisistijd? Zal dat de suïcidegedachten onder jongeren doen afzwakken? Nee, zo naïef ben ik nou ook weer niet. Maar door dit idee serieus te nemen, laat u wel zien dat u bewust bezig met het – excuseer me voor dit neologisme – toekomstbestendigen van de toekomst.

En als u denkt dat een stoeltje dat te weinig uit zal stralen: ik hou u niet tegen om groter te denken. Er zijn een heleboel manieren van (politieke) jongerenparticipatie die momenteel amper worden uitgevoerd, maar wel voordelig kunnen uitpakken. Sommige keuzes die jongeren zouden maken verschillen substantieel van de keuzes die de oudere generatie momenteel maakt. En zeg eerlijk: u kunt niet ontkennen dat een frisse blik op de huidige problematiek een uitstekend idee zou zijn.

Trouwens, wat mij betreft hoeft het niet per se een IKEA-stoel te zijn. Een troon lijkt me eigenlijk passender. Het liefst een extra brede variant, zodat er niet één, maar meerdere jongeren erop passen. En een beetje comfort kan uiteraard niet ontbreken; u weet als geen ander dat het niet meevalt om te debatteren over de problematiek van deze tijd. 

Beste Tweede Kamer, u kunt de toekomst niet in een laatje stoppen om later een keer naar terug te kijken. De toekomst is nu. En als u wil dat wij later goede keuzes maken, zult u nu goede keuzes moeten maken. Wij willen, net als vroeger, onbeperkt kunnen fantaseren over de jaren die voor ons liggen.

Beste Tweede Kamer: de toekomst eist een stoel. Nu is het aan u om daarnaar te handelen.

Verwachtingsvolle groet,

Lena

Dit wil je ook lezen:

Hoe krijg je als jongere wél politieke invloed?