Beste Maarten van Ooijen, staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport,

Ik stuitte op een NOS-artikel met de kop Te veel kinderen krijgen psychische hulp. Het aantal jongeren dat gebruikmaakt van jeugdzorg is flink gestegen in de afgelopen 25 jaar. U benoemt dat de oplossing te vaak bij de overheid en jeugdzorg wordt gezocht. Wauw, ik was even stil toen ik dat las. En nee, niet in positieve zin. Het maakt me verdrietig dat iemand uit het kabinet, die belangrijke beslissingen moet maken, dit soort dingen zegt. Ik zou willen schreeuwen: zíé ons! Zie ons écht!

Let op: ik zal in deze blog praten over suïcidaliteit. Dit kan triggerend werken als je hiermee te maken hebt gehad. Denk goed na of het verstandig voor jou is om hier nu meer over te lezen.

Ik zal mezelf even voorstellen. Ik ben Naomi en maak sinds mijn zevende gebruik van psychische hulpverlening. Ik ben inmiddels twintig jaar en kan met zekerheid zeggen dat ik die leeftijd niet had gehaald als ik geen psychische hulp had gehad. Ik denk dat uitspraken als de uwe zeer schadelijk zijn. Ik leg graag uit waarom. 

Taboe 

Ik merk het nu en ik merk het eigenlijk al jaren: over mentale gezondheid praten is lastig. Mensen hebben vooroordelen, begrijpen het niet of vermijden het onderwerp liever. Toch merk ik dat er meer openheid komt, zo ook bij mezelf. Op de basisschool durfde ik het woord therapie niet uit te spreken, nu maak ik er geen geheim meer van. Ik zie deze verandering ook om me heen.

Dat is fijn, want mentale (on)gezondheid is minstens net zo belangrijk als fysieke gezondheid. Uw boodschap helpt hier denk ik niet in. We moeten kinderen toch niet laten opgroeien met het idee dat hun problemen niet 'erg genoeg' zijn om hulp te zoeken? Gaat het dan niet van kwaad tot erger? 

Suïcidecijfers 

Zelf schrok u een tijd terug van de hoge zelfmoordcijfers onder jongvolwassenen. Dat snap ik. Het is ook heel heftig dat er zoveel mensen zo in de knoop zitten met zichzelf dat hun enige uitweg de dood lijkt te zijn. Op tijd aan de bel trekken, dat zou volgens mij de boodschap moeten zijn. Niet wachten tot het te laat is. Ik ben helaas zelf vaak op het randje van de dood geweest. Het licht was zoek en ik zag echt niet meer hoe het ooit nog beter moest worden. Ik ben ervan overtuigd dat als ik op jonge leeftijd goed was geholpen, ik heel wat bijna-doodervaringen had kunnen voorkomen. Dus als een jong persoon klachten als bijvoorbeeld angst en somberheid heeft, lijkt het me goed dat daar aandacht voor is. Op tijd, in plaats van wachten tot het eigenlijk al te laat is. 

Op social media en in het nieuws uit u regelmatig uw zorgen over de stijging van psychische klachten onder jongeren. Het voelt enorm bagatelliserend als u vervolgens landelijk bekend maakt dat jongeren te veel psychische hulp krijgen. Dit kan toch niet de boodschap zijn, bij zo'n sterk signaal? Er gaat klaarblijkelijk iets mis in ons systeem. Daar moeten kinderen toch niet de dupe van worden? 

Ik ben geschokt door de hoge zelfmoordcijfers van @113preventie onder jongvolwassenen. Zoveel pijn en verdriet. Het is verontrustend dat dit cijfer niet daalt. We moeten met elkaar blijven praten: van huisarts tot leraar, voetbaltrainer of ouders. https://t.co/tPikXdrRWu

— Maarten van Ooijen (@MaartenOoijen) March 27, 2023

TikTok

Ik las ook dat u zich zorgen maakt om de trend van de zelfdiagnoses door TikTok. Ik deel die zorg met u. Binnen een filmpje van een minuut erachter komen dat je ADHD hebt, kan natuurlijk niet. Kinderen en jongeren zijn een hele kwetsbare groep en het lijkt mij inderdaad ook niet goed dat zij via deze weg het ene na het andere (mogelijke) label opgeplakt krijgen.

Ik pleit daarom voor goede voorlichting binnen het onderwijs. Laat deze doelgroep kennis maken met mentale gezondheid, op een verantwoorde manier. Want ik snap dat het voor niemand goed is dat kinderen al hun informatie van een platform als TikTok halen.

Jeugdzorg 

Wat u ook aanhaalde zijn de grote problemen binnen de jeugdzorg/GGZ. Zo zijn de wachtlijsten bijvoorbeeld enorm en worden ze alleen maar langer. Ook hoor ik steeds vaker om me heen dat mensen worden afgewezen omdat ze 'te complex' zijn. Ik loop hier helaas zelf ook al jaren tegenaan. Ik ben dan ook de eerste die zou zeggen dat het tijd is voor verandering binnen de jeugdzorg. Graag zelfs. Dit moet alleen niet ten koste gaan van al die kinderen die tegen problemen aanlopen. 

Beste meneer van Ooijen, ga alstublieft met kinderen, jongeren, jongvolwassenen en hun ouders in gesprek. Luister naar ons. Laten we dit samen doen.

Hartelijke groet,

Naomi

Dit wil je ook lezen:

Tijd voor verandering binnen de GGZ