Moeten we met z'n allen de lijmtubes en tomatensoep uit de kast halen om de wereld te redden? Iemand die daar een uitgesproken mening over heeft, is de zeventienjarige Berenike. Zij is activist bij Extinction Rebellion en verzet zich tijdens protesten tegen klimaatverandering en het verlies van biodiversiteit.

Berenike is een ware bezige bij. Naast dat ze in de leerlingenraad van de OMO zit (vereniging Ons Middelbaar Onderwijs, red.), is ze ook actief bij meerdere protesten. Daarover nu meer. 

Je bent activist en zet je in voor onder meer het klimaat. Hoe begon dat?

"Ik vond het altijd wel interessant. Ik weet nog goed dat ik in 2019 ergens zag dat er op 5 maart, Internationale Vrouwendag, een vrouwenmars in Amsterdam was. Daar wilde ik echt naar toe. Ik heb vrienden gevraagd, maar die mochten niet want we waren allemaal, like, veertien jaar oud. Toen ging ik zelf alleen naar Amsterdam, maar ik had het wel mijn ouders gevraagd, omdat ik bang was dat ik niet zou mogen. In het begin was het een beetje awkward, want ik had geen idee wat ik moest doen, haha. Niemand in mijn omgeving was activistisch, maar vanuit die eerste ervaring leerde ik verschillende organisaties kennen. Nu ken ik allerlei mensen en heb ik een netwerk opgebouwd."

Berenike, die actie voert op de Fridays for Future mars in Praag

Als je kijkt naar alle protesten waar je bent geweest, wat is dan echt de crème de la crème? Ofwel: een van de leukste, beste protest-ervaringen?

"Ik denk dat dat wel mijn allereerste illegale ervaring met Extinction Rebellion was. We gingen toen op Schiphol privéjets blokkeren. Dat was spannend vanwege de adrenaline maar leuk, want iedereen was zo van: omg, we zijn illegaal bezig."

En de iets minder leuke ervaring?

"Ik heb ook wel protesten gehad dat je met twintig man bent terwijl je honderd had verwacht en dan sta je daar met z'n allen zo van: Hey…. Beetje disappointing."

Je bent laatst ook bij de A12-blokkade geweest en in Lutzerath in Duitsland. Soms kan de politie dan best hard optreden, wat vind je daarvan? 

"In Lutzerath was het politiegeweld echt niet normaal. Dat was wel in Duitsland, en daar kan de politie anders, strenger, optreden. Maar ook in Nederland, bij de A12-blokkade, werden sommige mensen al opgepakt zonder te demonstreren. Terwijl ze demonstratierecht hebben en letterlijk niets verkeerd hadden gedaan. De politie arresteert je niet zomaar, want je krijgt eerst waarschuwingen voordat je in een busje gestopt wordt. En ik snap heus dat ze dat niet helemaal voorzichtig doen als ze je daarin moeten sjouwen, maar sommigen werden in hun buik geslagen. Dat vind ik te ver gaan. En wat ook vaak onterecht gebeurt, is dat niet-witte demonstranten sneller worden opgepakt dan witte demonstranten."

Over de A12 gesproken, vaak denken tegenstanders: wat als er een ambulance langs de snelweg moet? 

"We houden daarmee rekening en zorgen ervoor dat dat gewoon nog kan. Er wordt dus altijd aan zulke dingen gedacht en het is veilig. Mocht er een ambulance komen, dan gaan wij met z'n allen aan de kant, zodat die zonder hindernissen erdoor kan."

En wat de huidige manier van protesten betreft, vind je sommige acties te extreem of juist allemaal broodnodig?

"Laatst zei iemand tegen mij: 'De taak van de overheid is om haar burgers te beschermen en met klimaatverandering gaan we er allemaal aan, dus moet de overheid ons beschermen'. Maar dat doet ze niet, want er wordt weinig tot geen actie ondernomen. Onze acties zijn dan misschien illegaal op papier, maar zijn uiteindelijk niet eens zo crimineel, omdat het voor de eigen bestwil is van de burgers."

Hoe zie jij de wereld voor je over tien jaar?

"Klimaatverandering zal er sowieso zijn, hoe dan ook. De vraag is: hoe ernstig zullen we het merken? Zeker als ik alleen ben, zie ik het een beetje negatief voor me. Soms verlies ik wel de hoop. Maar als ik die verlies, is het is juist heel fijn wanneer je dan op zo'n klimaatmars met honderden of zelfs duizenden mensen staat. We zijn wel met heel veel mensen. Dus ik heb nog wat hoop."

Misschien is er iemand die dit interview leest en denkt: hmm, ik zou me wel willen aansluiten bij een klimaatmars of bij Extinction Rebellion. Wat wil je tegen diegene zeggen?

"Ik zou allereerst zeggen: sowieso DOEN! Dat geldt voor het activist zijn in het algemeen, dus niet per se slechts klimaatactivist. Iedereen is bij protesten super liefdevol en de algemene vibe is heel chill. Iedereen deelt koekjes uit en er wordt niet normaal veel geknuffeld. Verder is zeker bij ER alles goed geregeld. Dus kom vooral erbij, want we hebben iedereen nodig."

Oh ja, en als aller-, aller-, allerlaatste vraag: Woezel of Pip?

"Dan Woezel, die ziet er ietsjes unieker uit dan Pip."

Dit wil je ook lezen:

Eerste klimaatmars Nederlandse scholieren groot succes: 'Jullie schudden Den Haag wakker'