De afgelopen jaren hebben we veel gehoord over de burgeroorlog in Syrië en de grote stroom vluchtelingen die als gevolg van de oorlog richting Europa kwam. Iedereen lijkt als het om vluchtelingen gaat al snel een oordeel klaar te hebben, maar we vergeten soms dat het gaat om mensen van vlees en bloed die vaak verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt. Ik interviewde de Syrische Awj (15) over haar vlucht uit Syrië en hoe het is om in een totaal ander land een nieuw leven te beginnen.

Op 18 november 2015 kwamen de vader en oudste zus van Awj in Nederland aan, gevlucht uit Syrië. Zij kwamen terecht in de Koepelgevangenis in Haarlem, een noodopvang voor vluchtelingen. Een onprettige plek: vol, klein en lawaaierig. Na een halfjaar daar geleefd te hebben, leerden zij mijn opa en oma kennen, waar de zus van Awj vervolgens een tijdje heeft gewoond. Awj's vader kon bij mijn oom en tante terecht. Een jaar later, op 7 maart 2017, kwamen Awj zelf, haar moeder en andere zus ook naar Nederland. ''Het was heel fijn dat we jullie al kenden'', vertelt Awj. ''Jouw familie gaf ons het gevoel dat wij niet alleen waren. Dat heeft ons echt geholpen."

Nieuw

In september van dat jaar kwam Awj op het Sterrencollege ISK (Internationale Schakelklas) om Nederlands te leren. In zes maanden heeft Awj de taal geleerd, onder meer door veel boeken te lezen. ''Ik leerde de taal snel doordat ik totaal niet verlegen was'', legt Awj uit. ''Ik moest ook overal wel Nederlands praten.'' Vaak zat ze urenlang met haar vader te leren.

Na een half jaar in de schakelklas, kwam Awj terecht in 2 mavo op Het Schoter, een middelbare school in Haarlem. ''Ik vond het leuk om te beginnen op Het Schoter. Ik leerde er veel meer dan op het Sterrencollege.'' Maar niet iedereen begreep dat er een verschil was tussen haar en de anderen op school. ''Eerst vonden mijn klasgenoten me een beetje raar. Ze dachten ook dat iedereen uit Syrië hetzelfde is, dat iedereen moslim is, bijvoorbeeld. Ze hadden verwacht dat ik een hoofddoek zou dragen'', blikt Awj terug. ''Ik had niet zo snel nieuwe vrienden. Veel kinderen wisten niet hoe ze met mij moesten omgaan, omdat ze me niet kenden. Ze wisten niks van me, alleen dat ik uit de oorlog kwam.''

Vriendschap

Het lastigst aan de verhuizing naar Nederland vond Awj dat ze niemand kende en de taal niet sprak. ''Arabisch is mijn moedertaal. De meeste mensen vonden dat geen comfortabele vriendschap, omdat ik nog niet perfect met hen kon communiceren. Maar op een gegeven moment dacht ik: dit is nu mijn leven en ik weet dat ik hier een goede toekomst heb. Ik woon in een veilig land, wat wil ik nog meer?'' Awj maakte steeds meer contact en langzaam kreeg ze vrienden. ''Het ging vanzelf steeds makkelijker.''

''Ik kan in Nederland helemaal veilig naar school gaan. In Syrië kon dat op zich ook wel, omdat mijn school maar op tien minuten lopen lag van mijn huis.'' vertelt Awj. ''Maar ik vond de oorlog vreselijk. Ik denk dat er niks ergens kan gebeuren voor iemand van mijn leeftijd. Ik was bang voor mijn toekomst en die van mijn familie. We vluchtten voor een beter leven.''

Toekomst

Ik vraag Awj wat haar toekomstplannen zijn. ''Het gaat goed! Ik zit nu in 3 mavo en haal goede cijfers.'' In Syrië zou ze over twee jaar naar de universiteit kunnen. In Nederland is er nog een lange weg te gaan. Na de mavo wil de ambitieuze scholiere naar de havo en dan naar het vwo. "Maar het lukt me wel hoor!'' zegt ze glimlachend.

Awj vertelt me dat ze later apotheker wil worden. "Ik ga mijn best doen en geloof dat ik dit kan." Ze doet er alles voor om te bereiken wat ze wil. Maar het belangrijkste wat we van Awj kunnen leren, is dat je met positiviteit en een groot doorzettingsvermogen veel kan bereiken. Awj, jij komt er wel, dat weet ik zeker!