Als vijftienjarige een hele zomer op jezelf wonen. Dat is hoe mijn zomervakantie eruit zag deze zomer. Ik ben namelijk de hele vakantie te vinden op een dressuurstal waar ik ga werken.

Ik zal daar van alles gaan doen, zoals de paarden verzorgen en de stallen onderhouden. Omdat het lange werkdagen zijn en ik vroeg moet beginnen, ga ik daar ook in een appartement wonen. Ja, voor het eerst op mezelf wonen. Spannend, en even wennen, als je eerder thuis woonde en als er altijd voor je gezorgd werd. Ik neem jullie mee in hoe ik dit heb beleefd.

Dressuurstal

Ik zit op de bank en scroll door Instagram. Ineens zie ik een bericht voorbij komen van een supergave dressuurstal, ze zoeken een zomermedewerker. Dat lijkt me wel wat! Zo hoef ik me deze zomer niet te vervelen en kan ik mijn passie uitoefenen. Ik ben dol op paarden.

Ik lees verder en zie dat er ook de mogelijkheid is om intern in een appartement op het terrein te verblijven. Hmm... Dat zou wel een leuke ervaring zijn! Ik ben zo enthousiast, dat ik gelijk een mail stuur met het bericht dat ik interesse heb. Al snel krijg ik de reactie dat ik welkom ben.

De eerste dagen 

De stress begint al bij het inpakken: je moet aan super veel denken, want je kan niet even snel langs huis. Maar al gauw heb ik door wat de belangrijkste spullen zijn: toilettas, eten en kleren voor verschillende temperaturen. Als ik alles bij elkaar heb en bij het appartement aankom, begin ik meteen met alles een plekje geven.

Helaas werkt dit niet heel goed, want de volgende ochtend ben ik alweer aan het zoeken waar ik de hagelslag heb gelaten. En waar is dat ene shirtje? Maar goed, na twee dagen uitzoeken wat het beste bij mij past qua ritme en ordening, voel ik me al snel thuis. Ook mijn collega’s heten me hartelijk welkom in het team.

Zo ziet het appartement eruit:

De boodschappen 

Op jezelf wonen betekent ook voor jezelf koken, dus ook boodschappen doen. Ik weet niet waar ik moet beginnen, ik wil niet te moeilijke gerechten bereiden, maar aangezien ik een kieskeurige eter ben, werkt dat niet heel goed bij elkaar. Ik begin met een planning, wat zou ik welke dag willen eten? Zo ziet dat er dan ongeveer uit: wat ik niet in huis heb, onderstreep ik, zodat ik makkelijk kan zien wat ik nodig heb. Gelukkig blijkt al snel dat ik prima kan koken voor mezelf. 

Het thuisgevoel 

Nu, na anderhalve week op mezelf wonen, begint het echt te wennen. Ik heb een ritme ontwikkeld dat ik iedere dag goed kan volgen. Op zondag ga ik naar huis toe, omdat ik dan niet hoef te werken. Makkelijk, want dan kan ik thuis eten. Scheelt toch weer een dag koken.

En of ik het gezelschap mis? Niet echt eigenlijk, ik ben graag op mezelf, dus het is wel lekker rustig hier. Tijdens het werken zijn er genoeg mensen om gezellig mee te kletsen. Ik heb hierna nog twee weken te gaan, ik hoop dat die weken net zo soepel verlopen als de afgelopen weken! 

Lees ook
Op kamers of thuis blijven wonen?