In 2014 zitten we met het hele gezin aan tafel voor het avondeten. Het is stil en er hangt een gespannen sfeer. Mijn ouders doorbreken op een gegeven moment de stilte. Hun boodschap komt als donderslag bij heldere hemel: papa en mama gaan scheiden.

Inmiddels is het jaren later en kan ik me niets anders meer voorstellen dan dat mijn ouders uit elkaar zijn. Vandaag, 9 september, is het de Dag van de Scheiding. Ik sta daarom graag even stil bij deze dag door terug te blikken op de scheiding van mijn ouders.

Verdriet 

Mijn ouders zijn al een hele tijd gescheiden. Toen ze de scheiding aankondigden, was ik vooral erg verdrietig. Ik had niet verwacht dat ze uit elkaar zouden gaan. Ik kon me helemaal niets voorstellen bij het concept van scheiden. Talloze vragen spookten door mijn hoofd. Een vraag als 'bij wie moet ik nou gaan wonen?' popte op. Ik kreeg stress van die hele scheiding, want ik kan eigenlijk niet zo goed tegen verandering. 

Doordat ik niet zo goed tegen verandering kan, heeft mijn moeder de scheiding zo lang mogelijk proberen te rekken. Het duurde een hele tijd voordat ik gewend was aan mijn nieuwe leven. Toch ben ik blij dat de scheiding werd doorgezet. De sfeer thuis werd er namelijk niet gezelliger op. Mijn ouders praatten nauwelijks meer met elkaar. Op gegeven moment ben ik de scheiding maar een 'zwijgscheiding' gaan noemen.

Nieuwe situatie

Toen mijn ouders eenmaal uit elkaar waren, moest ik heel erg wennen aan de nieuwe situatie. Zo kocht mijn moeder een nieuw huis en kregen zij beiden op gegeven moment nieuwe relaties. Rond de tijd dat mijn ouders gingen scheiden, ging ik ook voor het eerst naar de middelbare school. Deze veranderingen waren best veel voor mij. Het heen en weer gaan tussen mijn twee huizen, mét al mijn zware boeken, eiste zijn tol. Ik voelde me steeds onrustiger en mijn mentale gezondheid ging daarbij achteruit. Ik was steeds net geacclimatiseerd wanneer ik weer naar de andere ouder moest. Ik koos er daarom al snel voor om fulltime bij mijn moeder te gaan wonen. De rust die me dit gaf, scheelde een hele hoop.

Ik ben erg blij dat mijn ouders uiteindelijk uit elkaar zijn gegaan. Als ouders bij elkaar blijven omdat je kinderen hebt, is namelijk helemaal niks. De sfeer thuis is nu gelukkig een stuk beter. 

Villa Pinedo

Toen ik achttien jaar werd, kreeg ik de behoefte iets te gaan doen met mijn ervaring als kind met gescheiden ouders. Ik stuitte op Villa Pinedo: dé stichting voor kinderen met gescheiden ouders. Villa Pinedo biedt onder meer een buddyprogramma aan waarbij jongeren met gescheiden ouders, andere kinderen met gescheiden ouders steunen. Dit doen zij door vanuit hun eigen ervaring te spreken en tips en advies te geven via de Villa Pinedo Buddy App. Ook kunnen kinderen met gescheiden ouders een vraag stellen op het online forum van de stichting en verhalen lezen op de website. 

Toen ik achter dit concept kwam, heb ik me gelijk aangemeld. Inmiddels chat ik met twee kinderen en steun ik hen in het leven met gescheiden ouders. Door dit te doen, zet ik mijn verhaal op een positieve manier in. Hier haal ik dan ook veel voldoening uit. Waar ik de scheiding van mijn ouders eerst alleen als iets negatiefs zag, zet ik dit nu in om anderen te kunnen helpen.

Lees ook
De clichés van gescheiden ouders