Vanuit je eigen vertrouwde omgeving; vrienden die je dagelijks ziet, je lieve ouders en je tweelingbroer waarmee je een haat-liefdeverhouding hebt, naar een compleet ander leven aan de andere kant van de globe. De 18-jarige Argentijnse Manuela Pretonari maakt het mee, ze brengt haar tussenjaar door in Nederland.

Schoolsysteem 

Manuela draait ongeveer drie maanden mee op de Havo op het Norbertus college, waar het haar gelijk opviel dat de Argentijnse en Nederlandse schoolsystemen enorm van elkaar verschillen. De gebouwen en vakken, maar vooral het systeem zelf. Het is namelijk zo dat elke middelbare scholier in Argentinië hetzelfde onderwijs krijgt, ook al heb je het IQ van een banaan of ben je een Einstein. Geen havo of vwo dus.

"Ik heb gehoord dat studeren hier verre van gratis is, ik ben blij dat dit in Argentinië niet het geval is." Manuela is bezig met het leren van Nederlands, ze vindt het een moeilijke taal, maar doet haar best. "Ik hoop dat ik mezelf uiteindelijk ook verstaanbaar kan maken. Maar nu wil ik vooral genieten van de Hollandse landschappen en de steden, maar vooral van de super vriendelijke mensen!"

Drugs en kille Nederlanders

Voor de uitwisseling had Manuela natuurlijk al een idee van Nederland. Ze dacht dat ons kikkerlandje vol stond met windmolens, en was op de hoogte van ons gedoogbeleid. Op de middelbare school in haar thuisland moest ze namelijk debatteren over het wiet-beleid in Argentinië en daar vertelde de leraar enthousiast over het Nederlandse systeem. 

Bijna excuserend zegt ze: "Veel Latinos hebben het vooroordeel dat Nederlanders killer en afstandelijker zijn dan wij Zuid-Amerikanen." Eenmaal wonend in Nederland blijken haar vooroordelen niet te kloppen, "Misschien geven Nederlanders elkaar geen kus op de wang als ze elkaar begroeten, maar ze zijn zeker niet kil."

Argentinië versus Nederland

 Manuela vertelt enthousiast dat ze bij verschillende gastgezinnen verblijft en dat ze elke dag weer perplex staat van de dingen die ze beleeft. "Ik fietste met twee vriendinnen naar de McDonalds, het stoplicht was rood maar ik fietste door, opeens reed er super hard een toeterende auto voorbij. Ik schrok me kapot! In Argentinië kijkt niemand raar op als je door rood rijdt." Wat ze vooral als heuse cultuurshock heeft ervaren, is dat in Nederland alles zo goed geregeld is. "Toen ik de trein naar Amsterdam pakte ging alles zo snel en was alles zo ongelofelijk duidelijk aangegeven!" 

Volgens Manuela is het grote verschil tussen de Nederlandse en de Argentijnse cultuur dat in Nederland alles altijd snel en efficiënt gaat en in Argentinië de meeste dingen wat trager verlopen. In Argentinië word je ook niet raar aangekeken als je een uur te laat bent. "Ik zou willen dat dat in mijn thuisland ook zo was.". Ze vindt een hele hoop dingen aan Nederland geweldig: de oude steden en de geschiedenis van deze steden, maar vooral het veilige gevoel dat ze heeft als ze in de avond door een drukke stad loopt,  "in Argentinië zou ik na het avondeten niet meer alleen op straat willen zijn".