Op de basisschool en aan het begin van  m'n middelbare schooltijd was ik groot fan van bètavakken. Rekenen, techniek en biologie vond ik fantastisch, taal vond ik maar saai. Toch ben ik in de bovenbouw steeds meer gaan twijfelen. Taal heeft toch ook z'n leuke kanten. Maar ben ik dan een bèta, of ben ik toch een alfa?

Ik wist het echt helemaal zeker: na de middelbare school ga ik biologie studeren. Planten, dieren en vooral hersenen, ik kon en kan me nog steeds niets leukers en interessanters voorstellen. Alle presentaties die ik van de decaan moest bezoeken wakkerden dat alleen maar meer aan. 

Eerste kanonskogel

Maar toch begonnen er dingen te knagen. Zo zat ik, om aan mijn loopbaanoriëntatie te voldoen, ook bij een presentatie van kunstmatige intelligentie. De robots en computerprogramma’s waren op zich best tof, maar toen kregen we een minicollege over taalkunde. Ik heb van begin tot eind ademloos geluisterd. En daar ging de eerste kanonskogel tegen mijn perfecte bètatoekomst-blokkentoren.

Combi?

Nu moeten biologie en linguïstiek op zich best te combineren zijn, maar het heeft me wel aan het denken gezet. Hoe interessant ik de exacte vakken ook vind, ik heb altijd hoger gescoord op mijn alfavakken. En dat niet alleen, als er schoolopdrachten zijn waar ik echt plezier in heb, dan zijn het altijd opdrachten voor een alfavak. Iets tot in de details analyseren, vergelijken met andere informatie en er vervolgens een verslag of essay over schrijven, blijer kun je mij niet maken.

Hokje

Vanaf de basisschool was ik altijd dat bètameisje. Talen en geschiedenis? Allemaal heel erg leuk en interessant, maar bèta was mijn ding. Punt uit. Maar misschien, heel misschien, ben ik dat eigenlijk helemaal niet. Misschien heb ik mezelf al als kleine snotneus in een hokje gestopt en was ik te eigenwijs om eruit te komen. Of te bang. Want als je niet meer weet of je alfa of bèta bent, hoe moet je dan in vredesnaam weten wat je later moet worden?

En daarbij komt nog: niet alle bèta’s zijn nerds die urenlang aan hun legorobots sleutelen en door de bosjes kruipen op zoek naar dat ene insect. Net zo min als dat alfa’s dom zijn en alleen maar feitjes kunnen stampen. De hokjes zelf zijn eigenlijk net zo achterhaald als de vooroordelen die erbij horen. Alfa of bèta? Weet je wat, ik ben wel gewoon allebei.