Voor de scholieren onder ons die elke ochtend half slapend hun sprintje naar de bus trekken, of stiekem hopen dat 'ie weer eens vertraagd is zodat ze een excuus hebben voor het te laat komen: het reizen met de bus of trein is altijd maar weer een belevenis. 

Vandaar dat ik een lijstje heb gemaakt met situaties in het OV die je vast bekend voorkomen.

1. De sprint naar de bus

Wie herkent het niet? De bus is in de verte al in zicht en jij, met je tas half open en een boterham nog in je mond, zet het op een lopen. Je vraagt je af waarom je, net als elke ochtend, besloot dat die extra vijf minuten in bed het waard waren. Je tas klappert wild tegen je rug terwijl je de chauffeur smekend aankijkt om even te wachten. Soms met succes, soms zie je de bus voor je neus wegrijden terwijl je buiten adem uithijgt.

2. Luidruchtige beller

Net als je (nadat je de volgende bus wel hebt gehaald) denkt dat je kunt ontspannen, begint iemand naast je aan zijn persoonlijke soap – luidkeels gedeeld via zijn telefoon. De hele bus wordt getrakteerd op een live update over een ontrouwe partner, een lastige schoonmoeder, de nieuwste hits of de juiciest roddels. Ongevraagd maar onvermijdelijk. Soms zelfs een beetje vermakelijk, maar bovenal: irritant.

3. De 'is deze stoel bezet?'

Tja, er is altijd die ene stoel die vrij lijkt, maar waarop een tas, jas of ondefinieerbare persoonlijke bezitting ligt. Heel voorzichtig (je wil iemand natuurlijk niet onnodig storen) vraag je: "Is deze stoel bezet?" Wat volgt is een zucht, gevolgd door het moeizame schuifelen van de items door de huidige bezetter. En dan hebben we het nog niet over de awkwardness van het feit dat je de rest van de reis naast deze persoon moet zitten.

4. "Geachte reizigers, door een technische storing…"

"Geachte reizigers, door een technische storing…" is de aankondiging die niemand wil horen, maar iedereen stiekem wel al verwacht: de trein is gestopt. Het maakt niet uit of je op weg bent naar je oma in Amsterdam, een sollicitatiegesprek of een andere belangrijke afspraak hebt; deze woorden veroorzaken onmiddellijk een diepe zucht en een snelle blik op de klok. De onvermijdelijkheid ervan maakt het niet minder frustrerend.

5. Snackbar

Elke bus of trein heeft zijn eigen snackbar op benen. Een persoon die besluit dat een lange reis het perfecte moment is om een complete maaltijd te verorberen. Het gekraak van chipszakjes, de geur van een kip döner of zelfs het openen van een blikje sardientjes: niets is te gek. De hele coupé moet en zal meegenieten van de culinaire keuzes van deze gastronomische reiziger (uit ervaring kan ik je trouwens vertellen dat dat blikje sardientjes echt ranzig ruikt als het op de stoel naast je wordt opengemaakt terwijl je al half misselijk in de trein zit).

6. De slaapsessie

Hij is in elke trein wel te vinden: de persoon die besluit dat z'n reistijd het best gebruikt kan worden voor een dutje. Ongeacht het lawaai, de bewegingen, of zelfs de plotselinge stops, deze reiziger moet en zal een manier vinden om comfortabel te worden en weg te dromen – soms met hun hoofd vreemd genoeg tegen het raam gedrukt (oprecht, hoe kan je dan slapen?). Incidenteel is er vaak sprake van een licht gesnurk tot amusement (of ergernis) van medepassagiers. Ik vraag me altijd weer af hoe ze hun halte niet missen.

7. 'Was dit een stiltecoupé? Oeps…'

Je zit lekker te kletsen met je vrienden wanneer je plots de blikken ziet. Langzaam dringt het tot je door: je zit in de stiltecoupé. Elke lach, elk gespreksonderwerp, is een inbreuk op de ongeschreven regels van deze heilige zone. De rest van de reis wordt in doodse stilte afgelegd, met slechts het zachte geruis van de trein als gezelschap. Wanneer je je bestemming hebt bereikt, is de weg naar buiten een helse walk of shame: iedereen kijkt je boos na. 

Dus de volgende keer dat het OV je weer eens verrast, onthoud dan: je bent niet de enige die zulke situaties te verduren krijgt. We zitten immers allemaal in hetzelfde schuitje... Of moeten we zeggen, dezelfde trein?