Haidiho! In dit blog wil jullie vertellen over de problemen die ik en waarschijnlijk andere slechthorenden ondervinden in het dagelijks leven. Nee, ik ga niet de zielige­ droeftoeter­rol opvoeren, integendeel, ik ga jullie vertellen wat de oplossingen van de problemen kunnen zijn. 

Sem (17) zit op het Viertaal College in Amsterdam, een school voor doven en slechthorenden. Op Scholieren.com vertelt hij in een reeks blogs hoe zijn leven op school en daarbuiten eruit ziet.

1. Dagelijkse gesprekken

Een gesprek voeren kan voor voor mij persoonlijk moeilijk zijn. Ik moet bijvoorbeeld, omdat ik aan één oor volledig doof ben, altijd aan de rechterkant van iemand lopen, zitten of staan. Ook zijn er locaties waar ik mensen gewoonweg helemaal niet kan verstaan. In een drukke V&D (slecht voorbeeld op dit moment...) kan ik de verkoper of een vriendin helemaal niet verstaan.

Oplossingen hiervoor zijn liplezen en als een idioot 'ja' blijven knikken. Liplezen heb ik van mijn logopediste geleerd. Door de vormen van iemands mond kan ik klanken en woorden opvangen. En dan het ja-knikken. Dit is eigenlijk voor iedereen een dikke tip. Als je iemand niet kan verstaan, blijf dan gewoon ja knikken, en zeg als er stiltes vallen: ‘Oh ja joh?!’. Het ergste wat er kan gebeuren is dat je hebt geaccepteerd om in een gevaarlijke maffia­eenheid te fungeren.

Uitgaan

Ik ga er maar even heel naïef vanuit dat jullie allemaal wel eens uitgaan. Dan heb ik het natuurlijk over een kroegentocht, de disco, de club, of een concert. Iedereen lijkt dit te doen. Ook je enge buurman Gerrie gaat wel eens voor zijn plezier buitenshuis de bloemen buiten zetten.

Dit is niet zo makkelijk voor een slechthorende. Ik ga nauwelijks uit. Gewoonweg omdat ik mensen dan niet versta. Dit probleem zit hem in mijn gehoorapparaat dat ik draag. Dit apparaatje versterkt namelijk alle geluiden, dus dat betekent dat rumoer om mij heen hetzelfde volume krijgt als degene die een gesprek met mij aanknoopt.

Toch ga ik graag ik uit. Alleen liever niet naar de club of een café. Mijn vrienden weten van mijn problemen af, dus die snappen dat ik liever thuis een drankje drink of in een stille hipster­yoghurt­bar een slappe latté macchiato leeg zuip. Oh en trouwens, ik houd helemaal niet van dansen. Dus dat komt goed uit.

Andere dingen

Verder is leuke dingen doen niet zo moeilijk, als je maar blijft opletten. Zo ga ik ontiegelijk veel naar het theater en acteer ik ook nog eens. Wat mijn oplossinkjes voor die dingen zijn: blijf gefocust.

Als ik naar het theater wil, dan zorg ik ervoor dat mijn plaatsen dichtbij het podium zijn, zodat ik de spelers zo goed mogelijk kan verstaan. En wat het acteren betreft: ik zeg gewoon wat mijn probleem is en dan vinden die lollige acteurs alles prima. Die willen echt wel nog een keer hun cue laten vallen.

Zo, dat was 'm weer. Ik hoop dat jullie weer wat opgestoken en genoten hebben. Tot mijn volgende en laatste blog! En vergeet niet: er zijn mensen die pas beginnen te horen als ze doof zijn.