Zes weken lang zeilen in de Caribische zon onder schooltijd. Met je boeken mee en onderwijs op afstand, dat wel, maar hé, er zijn ergere dingen. Dat is hoe een Rotterdamse school haar beste leerlingen wilde belonen.

Even leek het feest niet door te gaan. De onderwijsinspectie vond dat zo’n zeilreis niet binnen het onderwijsprogramma past en verbood de reis aanvankelijk. Leren: dat doe je in de schoolbanken.

Maar is dat wel zo? Is een muf lokaal de enige plaats waar je goed kunt leren? Ik betwijfel het.

Belonen

De ophef is begrijpelijk vanuit het Nederlandse denken: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Excellente leerlingen belonen, zoals hier gebeurt, past niet binnen die gedachtegang. Eigenlijk is dat raar: de overheid blijft zo hard roepen dat we een kenniseconomie willen zijn, maar de leerlingen die daadwerkelijk uitblinken worden daar nooit voor beloond. Leuk dat je je voor zoveel dingen inzet, maar een beloning krijg je er niet voor. Waarom eigenlijk niet?

Ik ken genoeg leerlingen die het minimale voor school doen. Ze willen geen lotingsstudie doen, dus waarom zouden ze de moeite nemen om te leren voor een acht als ze het met een zes ook wel redden?
Want waarom zouden ze ook harder leren? Ze worden er toch niet voor beloond. En als een school een poging doet om dat wel te doen, krijgen ze op hun kop van de onderwijsinspectie. Wat willen we nu eigenlijk?

Leren

Persoonlijk denk ik dat een zeilreis een prima beloning is. Zes weken lang leren op een bootje in de zon, wie wil dat nou niet? Maar het belangrijkste is misschien nog wel dat deze leerlingen heel veel dingen leren, die ze anders nooit geleerd zouden hebben. Ze krijgen aardrijkskunde in de praktijk en doen kennis op over de plaatsen die ze bezoeken. Daar kan geen schoolboek tegenop.

Bovendien moet zo'n zeilreis leerlingen toch stimuleren om hun best te doen. Voor een pet of een boekenbon ga ik van mijn zevens geen achten maken. Voor een beloning als deze zeker wel. Sterker nog: dan maak ik van al die zevens mooie tienen!